جايگاه دانش و صناعت بومي در آموزش معماري امروز

يكي از پارامترهاي مهم هر معماري، تكنيك يا فرايند ساخت آن است. هر معماري متناسب با شخصيت يا هويت خود، داراي يك روش، تكنيك و پروسه خاص است، ولي امروزه با پيشرفت تكنولوژي و يكسان شدن جزييات و تكنيك هاي ساخت، همچنين استاندارد شدن بسياري از تجهيزات اين تفاوت ها از بين رفته و سيماي مناطق مختلف يكسان ساخته مي شود. بخش قابل توجهي از اين مشكلات به آموزش معماري، تربيت معماران و متخصصان اين رشته مربوط است و بي ترديد قسمتي از اين آموزش و تربيت به بخش آموزش تكنولوژي مربوط است زيرا نظام تكنولوژي طوري تعريف و تنظيم شده است كه در برابر خصيصه-هاي فرهنگي و محلي، حساسيت چنداني نداشته باشد. درنتيجه با توجه به تاثير تكنولوژي بر سيستم هاي فرهنگي و در اينجا معماري، قطعاً درنگ و تعمق بيشتري به خصوص در حوزه آموزش معماري مورد نياز است. اين مقاله جست وجويي است براي اتخاذ رويكردي مناسب در خصوص ماهيت تكنولوژي و مسيله آن در محتواي برنامه هاي آموزشي رشته معماري كه هم اكنون در كشور ما به اجرا گذاشته مي شود. بدين منظور اين مقاله شامل دو بخش: بخش اول آفت شناسي و نقد و بررسي سرفصل موجود بر اساس هدف مقاله و بخش دوم در جستجوي ارايه راهكار مناسب جهت حل مسيله در سه حوزه: 1. محتواي سرفصل 2. رويكرد آموزشي و 3. طراحي فضاي آموزشي مي باشد.

One of the important issues in any architectural work is its construction technique. Each architecture in accordance with their identity or character has a method, technique and special process. But today with technological progress and similarity of construction techniques, details and standardization of many of equipments have caused these differences to be diminishing and make the image of different regions alike. A considerable part of these problems is related to architectural education, in fact education of architects and experts in this field. Undoubtedly, part of this education and training is related to the Department of Education of Technology, because technology system has been defined in a way that has not much sensitivity in the cultural and local aspects. Consequently, with regard to the effect of technology on cultural system and here on architecture, definitely it needs more ponder, especially in the field of architectural education. This article is a search for adopting appropriate approach on the nature of technology and its problem in educational programs content of architectural field that have been implemented in Iran at the present time. To reach the objective, two parts have been considered: First section includes finding the existing problems, criticism and study the existing rubric based on the articleʹs objective, and the second part to present a suitable solution in order to resolve the problem in three scopes: 1) Rubric content 2) Educational approach 3) Designing educational spaces.