بررسي اثر فلز جيوه بر بافت كبدي ماهي كُلمه Rutilus rutilus درياي خزر در شرايط آزمايشگاهي

Study of Hg effects on liver tissue in Rutilus rutilus of Caspian sea in vitro

با توجه به اينكه جيوه جز يكي از آلاينده هاي مخرب و مضر محسوب مي شود و مي تواند اثرات بسيار نامطلوبي بر بافت موجودات زنده داشته باشد به همين منظور جهت مشاهده ميزان تغييرات بافتي اين آلاينده در غلظت هاي مختلف در شرايط ازمايشگاهي روي ماهي كُلمه (Rutilus rutilus) در اين تحقيق سعي شد تاثير غلظت هاي مختلف جيوه به عنوان ماده آلاينده بر بافت كبدي ماهي كُلمه مورد بررسي قرار گيرد. گونه ماهي كُلمه (Rutilus rutilus) از ايستگاه تحقيقات شيلات روستاي قره سو واقع در بندر تركمن تهيه و به آزمايشگاه منتقل گرديد. بعد از نگهداري نمونه ها در آكواريوم ذخيره آن ها به مدت 48 ، 96 و 144 ساعت در معرض غلظت هاي 10 ، 30 و 50 ميكرو گرم بر ليتر جيوه قرار داده شدند. نمونه ها در زمان هاي ذكر شده، از آكواريوم هاي شاهد و تيمار خارج سپس بافت هاي كبدي آن ها جهت تعيين آسيب هاي بافتي استخراج شدند. لام هاي آماده شده پس از رنگ آميزي با عدسي 10 و 40 ميكروسكوپ نوري مورد بررسي قرار گرفتند. آسيب هاي بافتي از قبيل تورم ابري، آتروفي، نكروز، تغيير شكل، پرخوني، تغيير شكل هسته اي، تراكم هسته اي، افزايش فاصله سينوزوييدي و غيره در بافت كبدي ماهياني كه در معرض غلظت هاي مختلف جيوه قرار داشتند، مشاهده شد. به اين صورت كه در غلظت 10 ميكرو گرم بر ليتر جيوه حداقل آسيب بافتي مشاهده شد ولي با افزايش زمان در غلظت هاي 30 و 50 ميكرو گرم بر ليتر جيوه حداكثر آسيب بافتي مشاهده شد.

A series of specific toxicological effects including bioaccumulation of the pollutant, histological changes and influences on liver tissue were examined in the Roach fish (Rutilus rutilus) after the exposure to graded sublethal concentrations (10 , 30 , 50 ?g Hg/L) of mercury chloride (MC). Histopathological changes, such as oedema, vacuolization, pyknotic nucleus, telangiectasis, and degenerative, can clearly be observed in the slices from the liver exposed Roach. A batch of Roach with the mean values of 5 cm in length and 5.5 g in mass were pre-raised in a static system, which was supplied with dechlorinated tap water and constantly aerated. The water qualities were controlled as follows: pH, 7.45; oxygen concentration, 7 mg/L; the water temperature, 21–22 ?C. All fish were fed twice a day with a commercial ration of biomar. Reagents Appropriate amount of mercury chloride (MC, AR 98%, Merck-Schuchardt) was dissolved in a stock solution of 0.676g HgCl2/L. Based on the 24 h LC50 value (70 ppb) obtained from the acute exposure test, a graded series (10 , 30 , 50 ?g Hg/L) of mercury chloride (MC) were administered to Roach fish (Rutilus rutilus) with 48 fish per group. The chemical exposure experiments lasted for 48 , 96 and 144 hours. These designed exposure levels were sublethal, and could induce obvious alteration of tissues abnormalities and disease at the same time.