بررسي مقايسه‌اي «باهم‌آيي‌ها » در كنش زباني بيان شدت در فرانسه و فارسي

A Comparison Study of the Collocations in Linguistic Action in Persian and French Language

«باهم‌آيي‌ها» بخش عمده‌اي از همنشيني‌هاي واژگاني را تشكيل مي‌دهند، اما تاكنون تعريف دقيق و روشني براي آن‌ها ارايه نشده است. منظور از باهم‌آيي‌ها همنشيني كلمات يا گروهي از كلمات است كه ميلي آشكار براي ظاهر‌شدن با هم دارند. دليل عمده اختصاص اين تحقيق به پديده با‌هم‌آيي‌ها اين است كه اين همنشيني‌ها براي كاربران غيربومي يك زبان، قابل‌فهم اما غيرقابل توليد هستند؛ به اين ترتيب هدف اصلي اين تحقيق، روشن كردن پديده باهم‌آيي و معرفي شاخص‌هاي نحوي و معنايي به‌كار‌رفته در ساختار آن، با تكيه بر مولفه‌هايي ‌است كه در ساختار آن نقش دارند. اين امر به كمك مقايسه دو پيكره زباني در فرانسه و فارسي ميسر شده است.

The collocations form a big part of lexical combinations for which there is no exact definition clarifying their functions. By “collocation”, we mean a combination of words or phrases that show a great tendency to appear together. The main reason for devoting the present research to this subject is that these combinations are understandable for foreign users of a language but they can not easily produce them. So the main purpose of this research is to clarify the collocation phenomenon and to introduce their syntactic and semantic properties on the base of all the parameters, which are meaningful in their structure. This aim has been reached by a contrastive analysis of two French and Persian corpuses.