قوانين و جرايم رايانه اي

Regulation and Cyber Crime

جرايم رايانه اي به دليل بديع بودن موضوع آن، نارسايي هايي در بين قانون گذاران، مجريان و ضابطان قانون ايجاد كرده است. تعريف جرم رايانه اي و تعيين مصاديق آن، از پيچيدگي هاي اين حوزه به شمار مي رود. به موازات پيشرفت و گسترس فناوري اطلاعات و ارتباطات، اين جرم نيز گسترده تر و ناشناخته تر شده است. مجرمان رايانه اي معمولاً به از بين بردن، خراب كردن و دزدي اطلاعات تمايل دارند. كارهايي از قبيل كلاه برداري هاي الكترونيكي، سو استفاده از تجهيزات، جازدن خود به جاي كس ديگر و همين طور اخلال در سيستم ها از جمله جرم هاي رايانه معمول است كه بسيار اتفاق مي افتد. يك عمل خلاف رايانه اي لزوماً وارد كردن خسارت فيزيكي به يك تجهيز يا يك سيستم نيست، بلكه گاه فقط دسترسي به بعضي اطلاعات حساس يا محرمانه مي تواند جرم باشد. اين اطلاعات مي تواند اطلاعات خصوصي يا فردي باشد. خلاصه اين روزها اين گونه اعمال خلاف روبه افزايش است و تنوع آنها هم روز به روز بيشتر مي شود. اينترپل نيز در مواجهه با اين جرم، اقدام به شناسايي و تبيين آن در فضاي پليسي بين المللي كرده است.

Cyber crime is a term which is used to describe the act in which computers and networks are target for criminal activity. The issue of cyber crime continues to grow as a controversy for several reasons. We need laws that protect us from computer crimes, but we also need laws that aren’t so controlling that they compromise our civil liberties and constitutional rights. There are endless types of computer related crimes. Examples of widely committed cyber crimes are social engineering frauds, hacking, identity theft, child pornography, online gambling, securities fraud, and cyber-stalking. The rate of these crimes continues to increase as the number of computer literate people in our society increases. Most computer crimes are no different from other crimes, and computer criminals should be held responsible for the damage they cause.