تحليل سطوح برخورداري دهستان هاي شهرستان اصفهان

An Analysis of Access Level of Isfahan County

هدف اين پژوهش، بررسي وضعيت شاخص هاي اجتماعي، فرهنگي، بهداشتي و زيربنايي دهستان هاي شهرستان اصفهان و رتبه بندي آنها از نظر برخورداري از شاخص هاي توسعه است. در اين پژوهش با استفاده از داده هاي سرشماري عمومي نفوس و مسكن 1385، تعداد 44 شاخص انتخاب شدند و دهستان هاي منطقه با روش هاي تاكسونومي عددي و موريس، رتبه بندي و درجه توسعه يافتگي آنها تعيين و تحليل گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه در هر دو روش، دهستان هاي قهاب جنوبي، رودشت شرقي، براآن شمالي و جرقويه در گروه دهستان هاي توسعه يافته، و دهستان هاي سيستان، رودشت و زفره در زمره دهستان هاي محروم قرار گرفته اند. همچنين، در شاخص هاي 44 گانه نابرابري زيادي وجود دارد، به گونه اي كه در روش موريس اين نسبت 23 برابر، و در روش تاكسونومي اين اختلاف حدود 376/0 است.

The purpose of this study is to examine the situation of social, cultural, health and infrastructural indicators in Isfahan’s sub-districts and to rank them according to their access to development indicators. Forty four indicators are selected from 2006 population and housing census, and region’s sub-districts are ranked and their levels of development identified and analyzed by the application of numerical taxonomy and Morris methods. The results indicate that in both methods, South Ghahab, East Rodasht, North Bran and Jarghoyeh are identified as developed while Sistan, Rodasht and Zafre are categorized as deprived sub-districts. In addition, significant inequality exists in the studied indicators, such that in Morris method this ratio is 23 times and in Taxonomy this difference is around 0.376.