ارزيابي جايگاه شوراي اسلامي شهر در مديريت شهري با تاكيد بر شهر پيشوا

با در نظرگرفتن سير طبيعي و تاريخي تكوين مديريت شهري در شهرهاي ايران كه مي توان آن را به تشكيل بلديه و انجمن‌ها در سال‌هاي قبل از پيروزي اتقلاب اسلامي تعريف نمود، شايد بتوان چنين بيان كرد كه مديريت شهري و انجمن‌هاي شهري به عبارت امروزي شوراهاي اسلامي شهرها در جهت بهبود وضعيت كالبدي فضاي شهرها مي‌بايست تلاش‌هاي ارزشمندي انجام دهند . با تشكيل شوراهاي اسلامي شهر و روستا در اواخر سال1377و شروع فعاليت آن از ارديبهشت1378يك نهاد جديد به مجموعه نهادها و سازمان‌هاي مديريت شهري ايران افزوده شد كه داراي دو ركن(شوراي شهر و شهرداري)مي‌باشد و تقريبا ساختار مديريت شهري كشورهاي توسعه يافته نيز اين چنين است، ليكن ساختار آن درايران اين گونه نمي‌باشد. سوال اصلي اين تحقيق به شرح زير است : جايگاه شوراي اسلامي در مديريت شهري كجاست ؟ با بررسي مفهوم شهر، مديريت و مديريت شهري و همچنين بررسي نظريه‌هاي، مديريت مداري شهري ،اقتصاد سياسي ، سيكل چرخشي محلات شهري وبروكراسي شهري(شكوهي،1373،ص436)و هم چنين شوراهاي اسلامي شهر از منظر مختلف براي رسيدن به يك پاسخ منطقي پرداخته شده است. در قسمت ميداني مطالعه با طرح2فرضيه كه درآنها مجموعه قوانين شوراها درراستاي تحقق مديريت شهري توسط شوراي شهرو همچنين ميزان تمايل شوراي شهر به مشاركت شهروندان در نظام برنامه ريزي و مديريت شهري طرح شده بود ، مورد آزمون قرار گرفت. با توجه به جدول مورگان حجم نمونه اين تحقيق382نفر مي‌باشد.كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انجام گرفته است وبا بهره‌گيري ازآمار و توصيف ويژگي‌هاي آماري وبا استفاده از نرم افزارSPSSاز روش توصيفي، استنباطي استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها ي آماري نيز از روش«خي دو» انجام گرفته است. نتايج اين مطالعات نشان داد كه : نقش و جايگاه شوراها در ساختار مديريت شهر با وجود قوانين فعلي داراي ابهامات زيادي است. هر چند زمينه هاي خوبي براي مشاركت مردم در اين امر، در قانون ديده شده است، اما كافي نيست. به عبارت ديگر باعدم انجام تغييرات در قوانين مذبورتحقق مديريت شهري واحد ، و افزايش مشاركت شهروندان در نظام برنامه ريزي و مديريت شهري ايران امري سخت و دشوار خواهد بود. بيشتر افراد به مشاركت نگاه مثبتي دارند اما راه كارهاي ان را يا نمي دانند يا موانعي در راه است كه مقوله مشاركت، ابتر مانده است.