داستان نويسي اقليمي كرمانشاه

The regional Story Telling of Kermanshah

اقليم گرايي در داستان نويسي معاصر ايران به طور جدّي از دهه ي هزار و سيصد و سي شمسي آغاز مي‌شود و در دهه هاي چهل و پنجاه به اوج خود مي‌رسد. داستان هاي اقليمي غالباً بازتاب دهنده ي ويژگي‌ها و عناصر مشتركي چون فرهنگ و باورها و آداب و رسوم يك منطقه ي جغرافيايي هستند. در ميان حوزه هاي پنج گانه ي داستان نويسي اقليمي ايران، بايد از حوزه ي داستان نويسي اقليمي غرب يا كرمانشاه هم ياد كرد كه هويّت مستقلّي دارد و اتّفاقاً عمر آن تقريباً به قدمت داستان نويسي مدرن ايران است، چرا كه نخستين داستان اقليمي كه در سال هزار و سيصد و پنج شمسي چاپ شده به همين منطقه تعلّق دارد. در اين مقاله داستان هاي اقليمي كرمانشاه، در محدوده ي زماني انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامي معرّفي و برّرسي شده‌اند.

Regionalism in the contemporary Iranian story telling begins seriously in the thirtieth decade and reaches its peak in the fortieth or fiftieth decade. The regional stories reflect, mostly , the common specifications and elements such as cultures , beliefs , rules and ceremonies in the geographical area .among the five realms of regional story telling in modern Persian story. The regional story telling of Kermanshah has an independent identity and is almost as old as the modern Persian story. After presenting definition of regional story , this article counts and introduces critically western(Kermanshah)regional stories and their specifications.