نگاهي انتقادي به مباني تفكر اخلاقي سارتر

A Critique of Sartreʹʹs Moral Thoughts

نظريه اخلاقي سارتر مشكلات خاصي دارد كه نمي‌توان به آنها بي‌توجه بود. او با داشتن مبنايي الحادي، انديشه‌هاي اخلاقي خود را بر نوعي نگرش اومانيستي ملازم با حذف واجب‌الوجود مبتني ساخته است. انسان‌محوري، نفي رياليسم اخلاقي، امكان نداشتن دوستي با انسان‌هاي ديگر، ناكارآمد بودن قوانين اخلاقي در تنظيم رفتارهاي انسا‌ن‌ها، ارايه ندادن معيار مناسب براي تنظيم رفتارها، و بي‌معنا شدن اخلاق يا ترويج نوعي آنارشيسم اخلاقي، ازجمله پيامدهاي انديشه‌هاي اخلاقي سارتر است كه به‌طور قابل توجهي از اعتبار اين نظريه مي‌كاهد. اين نوشتار بر آن است تا ضمن تحليل نظريه اخلاقي سارتر، برخي از اشكالات آن را نشان دهد. روش اين مقاله در مراجعه به آرا، استنادي و در تبيين محتوا، تحليلي ـ انتقادي است.

It is necessary to take a speculative look at Sartreʹs moral theory due to its particular problems. Having atheistic ideas, Sartre bases his moral thoughts on a kind of humanistic attitude concomitant with omitting the Necessary Being. Anthropocentrism, negation of moral realism, impossibility of manʹs friendship with others, insufficiency of moral rules in regulating menʹs behaviors, not providing a sound criterion to regulate the behaviors and meaninglessness of ethics or promoting a kind of moral anarchism are among the consequences of Sartreʹs moral thoughts which significantly undermine the validity of this theory. Using a documentary analysis, content analysis method, and critical analysis approach, the present paper tries to examine Sartreʹs theory and underline some of its shortcomings.