بررسي تجربه دبيران زن از ايفاي هم‌زمان نقش كار- خانواده و تاثير آن برچگونگي تدريس آن‌ها

چكيده پژوهش حاضر راجع به تجربه‌هاي دبيران زن از ايفاي هم‌زمان نقش كار- خانواده و چگونگي تدريس آن‌ها در اين موقعيت است. اين پژوهش با استفاده از رويكرد كيفي انجام شد. نمونه پژوهش 20 دبير زن بودند كه با استفاده از شيوه نمونه‌گيري هدفمند از ميان دبيران زن متاهل و داراي فرزند انتخاب شدند كه سابقه تدريس بيشتر از 5 سال داشتند و در مقطع متوسطه شهرستان ايذه تدريس مي‌كردند. نتايج نشان داد كه دبيران زن فشارها و دوگانگي‌هاي زيادي را در موقعيت ايفاي همزمان نقش كار -خانواده تحمل مي‌كنند. آن‌ها در اين وضعيت درجه‌هاي متفاوتي از تعارض، فشار و احساس شكست و ناكامي در نقش را تجربه مي‌كنند. مشاركت نكردن همسران اين زنان در انجام‌دادن كارهاي خانگي يكي از عوامل زمينه‌اي قوي در به وجود آمدن اين فشارها و دوگانگي‌ها در آن‌ها است. تجربه‌هاي منحصر به فرد زندگي دبيران زن نيز در دو مقوله تدريس غير موثر و انتخاب شغل دبيري خلاصه مي‌شود. دبيران زن به دليل فشارها و تعارض‌هايي كه در اين موقعيت تجربه مي‌كنند، راهبردهايي را براي كنترل وضعيت خود انتخاب مي‌كنند كه اين راهبردها پيامدهايي منفي در تدريس آن‌ها و در نهايت، بر يادگيري دانش آموزان بر جاي مي‌گذارد. شرايط پذيرش شغل دبيري(ارتباط نداشتن با مردان، نياز اقتصادي و انجام‌دادن بهتر نقش‌هاي خانگي) توسط زنان شركت كننده در اين پژوهش يكي از عوامل زمينه‌اي در به وجود آمدن چنين سهل‌انگاري‌هايي در تدريس از طرف دبيران است. وجود اين عوامل زمينه‌اي و دوگانگي‌هاي نقش، تدريس غير‌موثر اين دبيران را باعث شده است.