مقايسه تكانش‌گري و خرده مقياس‌هاي آن در بيماران مبتلا به اختلالات خوردن، وسواس و گروه بهنجار

Comparison of impulsivity and its components in eating disorders, obsessive-compulsive disorder and normal group

زمينه و هدف: اختلالات خوردن و اختلال وسواس فكري- عملي همايندي بالايي با يكديگر دارند. تكانش‌گري يك ويژگي مشترك بين اين دو اختلال است. هدف اين مطالعه مقايسه تكانش‌گري در بيماران مبتلا به اختلال وسواس فكري- عملي و اختلالات خوردن و افراد بهنجار است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه بر روي بيماران مبتلا به اختلال وسواس فكري- عملي و اختلالات خوردن كه در سال‌هاي 1390-1389 در كلينيك بزرگمهر شهر تبريز تحت درمان قرار گرفتند و با روش نمونه‌گيري در دسترس انجام شده است. گروه بهنجار با گروه‌هاي باليني همتا شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از آزمون تكانش‌گري Barratt استفاده شد. يافته‌ها: جهت تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهند كه گروه‌هاي باليني در مقايسه با گروه بهنجار تكانش‌گري بيشتري نشان مي‌دهند، اما هيچ تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي باليني وجود ندارد. با توجه به زيرمقياس‌ها، نتايج نشان مي‌دهد كه در تكانش‌گري توجهي و تكانش‌گري بي‌برنامگي تفاوت معني‌داري بين بيماران مبتلا به وسواس و اختلالات خوردن با گروه بهنجار وجود دارد، اما هيچ تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي باليني ديده نشد. در تكانش‌گري حركتي هيچ تفاوت معني‌داري بين سه گروه ديده نشد. نتيجه‌گيري: ميزان بالاي تكانش‌گري و مولفه‌هاي آن بين بيماران قابل توجه است و مي‌تواند توجيه كننده مشكلات اين بيماران در بازداري رفتاري و به تاخير انداختن نيازها باشد.

Aim and Background: Eating disorders and obsessive-compulsive disorder co-occur on many occasions. Impulsivity is one of the prevalent features between the mentioned disorders. The purpose of this study is to compare the feature of impulsivity and its components in eating disorders, obsessive-compulsive disorder and the normal individuals. Methods and Materials: This study carried on patients suffering from eating disorders and obsessive compulsive disorder receiving treatment at Bozorgmehr clinic in Tabriz in 1389-1390, using a convenience sampling. A normal group matched with patients’ groups and Barratt impulsiveness scale was used to collect data. Findings: Data was analyzed using Multivariate Analysis of Variance (MANOVA). The results show that the clinical groups have the higher rates of impulsivity compared to the normal group but there are no meaningful differences between the clinical groups. Regarding the components, the study shows that the attention impulsivity and non-planning impulsivity have significant differences between eating disorders and obsessive compulsive disorder with normal group, but there are no differences between two clinical groups. Regarding motor impulsiveness, there are no differences between the groups. Conclusions: high impulsivity and its components were noticed among the patients and this may justify the patients’ problems of behavioral inhibition and delay needs.