«مولانا و ميني ماليسم» (بررسي داستان‌هاي ميني ماليستي در ديوان كبير)

Moulana and Minimalism(Study of Minimalistic stories in Divan Shams

يكي از تصورات رايج، اما قطعاً نادرست در مورد نظريه و نقد ادبي، آن است كه نظريه و نقد ادبي را فقط در متون معاصر مي‌توان اعمال كرد. حال آن‌كه نقد يك ابزار علمي است و هر متن ادبي، خواه كلاسيك و خواه معاصر، از ديدگاه مدرنيستي قابل نقد و بررسي است. يكي از گونه‌هاي ادبي كه در طول سال‌هاي اخير دست‌خوش تغييراتي مهم بوده است داستان كوتاه است و شكلي نوين از روايت داستاني كه هر روز، كوتاه و كوتاه‌تر مي‌شود، ميني‌ماليسم (minimalism) است كه آن را در زبان فارسي «خردگرايي» و «حداقل گرايي» ناميده‌اند كه داراي ويژگي‌هايي مشترك است. در ادبيات غني كلاسيك فارسي، چه در نثر و چه در نظم، حكايت‌ها و داستان‌هايي فراوان وجود دارد كه از جهاتي بسيار قابل انطباق با خصوصيات داستان‌هاي ميني ماليستي است. مقاله حاضر مي‌كوشد با ارايه و بررسي نمونه‌هايي از داستان‌هاي بسيار كوتاه ديوان كبير مولانا، ويژگي‌هايي را كه براي سبك ميني‌ماليسم برشمرده‌اند تبيين نمايد.

Regarding literary theory and criticism, it is customary to believe that one can only apply them to contemporary texts. However criticism is a scientific tool and every text, whether classic or contemporary, from the modern perspective is prone to criticism and examination. One of the literary genres which has undergone significant changes over the recent years is the short story and a new offshoot of storytelling which becomes shorter and more concise each day is termed minimalism and as the name suggests in Farsi it is named < khordgeraei > and < hadeaghalgeraei > . They both share common characteristics. In rich classic Persian literature whether in prose or poetry, there are numerous anecdotes and stories which in many respects fall into the category of minimalistic stories. The present article is an attempt to present and examine examples of such stories fromMoulana’s Divan Kabir.