پيش بيني تحول رواني اجتماعي دانشجويان استعداد درخشان بر مبناي تجارب حاصل از تحصيل در دانشگاه

Prediction of Psychosocial Development among University Gified Students Accoreling to their Interactional Experiences in University

هدف از پژوهش حاضر پيش‌بيني تحول رواني اجتماعي دانشجويان استعداد درخشان بر مبناي تجارب تعاملي آنان در دانشگاه بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي بود كه بنا به تعريف دفتر هدايت استعدادهاي درخشان وزارت علوم، تحقيقات و فناوري در فهرست دانشجويان استعداد درخشان قرار مي گيرند. آزمودني‌هاي تحقيق را 210 (124دختر، 86پسر) دانشجوي استعداد درخشان دوره كارشناسي دانشگاه شيراز تشكيل دادند كه به روش هدفمند انتخاب شدند. سياهه تحول رواني اجتماعي دانشجويان كه متشكل از دو بخش مستقل تحت عنوان تكاليف تحول رواني-اجتماعي دانشجو، و تجارب تعاملي است، به عنوان ابزار سنجش به كار برده شد. اعتبار اين سياهه از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ و روايي سازه‌اي آن از طريق محاسبه ضريب همبستگي بين زير مقياس‌هاي هر بخش با نمره كل آن بخش احراز گرديد. تجزيه و تحليل اطلاعات با محاسبه ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون چندگانه صورت گرفت. نتايج نشان داد كه بين ابعاد تحول رواني اجتماعي و تجارب تعاملي دانشجويان استعداد درخشان رابطه همبستگي برقرار است. تحليل‌هاي رگرسيوني بيانگر آن بود كه تجارب تعاملي دانشجويان استعداد درخشان در دانشگاه، به ويژه درگيري تحصيلي، تحول رواني اجتماعي آنان را پيش بيني مي نمايد.

The purpose of the present study was to investigate the relationship between interactional experiences and psychosocial development among university gifted students. The statistical population of the research included all of undergraduate students who were in the list of the Shiraz University Office of Gifted Students. 210 undergraduates (124 female, 86 male) were selected using purposeful sampling method. The Psychosocial Development Questionnaire (PDQ) was used as measurement instrument. This instrument has two parts: Student Psychosocial Development Tasks (SPDT) and College Student Experiences (CSE). Reliability of these parts was investigated by calculating Cronbach alpha coefficient. The pattern of correlations between factors showed itʹs construct validity. The results showed that interactional experiences (academic involvement, faculty-student relationships and peer relationships) and psychosocial development (developing competence, managing emotions, developing autonomy, developing mature interpersonal relationships, establishing identity and developing purpose) were correlated. Multiple regression analyses revealed that academic involvement predict positively all of the dimensions of gifted students’ psychosocial development.