تاثير آموزش كارآفريني بر توسعه ي رفتارهاي كارآفرينانه(مطالعه موردي: آموزش‌هاي كارآفريني وزارت كار و امور اجتماعي

Impact of Entrepreneurship Education on the Development of Entrepreneurial Behavior

كارآفريني ريشه‌اي به درازاي تاريخ بشر دارد. با اين وجود توجه آكادميك به مفاهيم اين دانش سابقه ي چنداني ندارد. يكي از مسايل مطرح در اين حوزه، جايگاه آموزش كارآفريني و از جمله مسايل مطرح درباره اين آموزش‌ها نحوه ي ارزيابي اثربخشي آن‌ها است. با وجود تحقيقات متنوعي كه در حوزه ي مزبور انجام شده و الگوهاي متنوعي كه در اين زمينه ارايه شده‌اند، هنوز يك اجماع جهاني در اين‌باره حاصل نشده است. به همين دليل تحقيق درباره‌ي آن هم‌چنان ادامه دارد. در اين پژوهش پس از بيان تاريخچه و كليات علم كارآفريني، به بحث درباره برنامه‌هاي آموزشي به عنوان يكي از راه‌كارهاي توسعه و ترويج كارآفريني پرداخته شده و اهداف مطرح در آموزش آن و نحوه ي ارزيابي تاثير برنامه‌ي آموزشي در مطابقت با اهداف مزبور مرور شده ‌و در نهايت برنامه آموزش كارآفريني وزارت كار و امور اجتماعي در قالب يك مطالعه ي موردي، از منظر تاثير بر رفتارهاي كارآفرينانه بررسي شده است.

Entrepreneurship, as a general concept, has a history since time immemorial. However, theoretically this concept has recently been explored as an academic disipline whereby various research programs have been conducted on the positioning of entrepreneurship education and effectiveness of the study materials. So far some models have been presented by researchers, but far from reaching a global consensus in this field. Still, challenging investigations are moving in a direction to reach adaptability. This paper first starts with the historical background of entrepreneurship and then introduces some guidelines for promotion and extension of entrepreneurial knowledge and skills. Additionally the objectives of entrepreneurship education are discussed along with a model which is employed to assess the effectiveness of entrepreneurial instruction. Lastly, a case study is introduced on the back of the training programs of the Ministry of Labor and Social Affairs to survey their impact on the entrepreneurial behavior