بررسي حس وضعيت در بيماران مبتلا به پارگي ليگامان متقاطع قدامي قبل و بعد از جراحي بازسازي در مرحله حاد

The Effect of Joint Positional Sense in Patients with A.C.L Tear before and after Reconstruction Surgery at Acute Phase

مقدمه و هدف: حس وضعيت به دنبال پارگي ليگامان متقاطع قدامي دچار اختلال مي گردد. هدف از مطالعه حاضر تعيين تاثير جراحي بازسازي بر حس وضعيت در بيماران مبتلا به پارگي ليگامان متقاطع قدامي مي باشد. روش كار : اين مطالعه از نوع شبه تجربي و نمونه گيري به صورت غيراحتمالي ساده بود كه بر روي 30 بيمار مبتلا به پارگي ليگامان متقاطع قدامي شامل 16 مرد و 14 زن با ميانگين سني72/8 ±52/26 سال، صورت پذيرفت. به منظور ارزيابي حس وضعيت از دستگاه الكتروگونيامتر ديجيتال دو محوره استفاده گرديد. از آزمون تي زوجي، SEMو ICC و اسميرونوف كولموگروف جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده گرديد. نتايج: اختلاف حس وضعيت در اندام مبتلا به پارگي ليگامان متقاطع قدامي قبل و بعداز جراحي بازسازي از نظر آماري معنادار شد (P < 0.05). نتيجه نهايي: جراحي بازسازي در بيماران با پارگي ليگامان متقاطع قدامي در بهبود حس وضعيت موثر است.

Introduction & Objective: Joint position sense is impaired after Anterior Cruciate Ligament (ACL) tearing. The objective of the present study was to evaluate the effect of reconstruction surgery on position sense in patients with A.C.l tear Materials & Methods: This study was Quasi- experimental and the patients were selected in a nonprobability sampling manner. 30 patients with ACL tear, with mean age of 26.52±8.72 years old were recruited. The patients were 16 males and 14 females. Two centered Electrogoniometer were used to test the position sense as a dependent variable. The data were analyzed with Paired T-Test, ICC, SEM and K-S tests. Results: The difference of the position sense before and after the reconstruction surgery on the impaired ligament was significant (p < 0.05). Conclusion: Reconstruction surgery in patients with ACL tear at acute phase was effective in improvement of joint positional sense.