ساخت و اعتبار يابي مقياس هويت محله اي

The Construction and Validation of the Construct "Neighborhood Identity"

هدف از مقاله حاضر ساخت فرم "مقياس هويت محله‌اي" به وسيله تحليل عوامل و سنجش اعتبار و پايايي آن است. برجسته‌ترين اهميت اين پژوهش به زعم محقق، طرح مفهوم، «هويت محلاتي» در حيطه علوم اجتماعي است كه مي‌تواند به مثابه الگويي براي حل معضلات و مشكلات هويتي در بافت محلات كه آسيب‌ها و مشكلات انساني و اجتماعي جدي به دنبال داشته است مطرح شود. بررسي و شناخت عوامل مداخله گر تاثير گذار بر احساس هويتمندي مي‌تواند در جهت حل معضل بحران هويت در شهرها و محلات امروز كار ساز باشد.انسان ساكن در محلات كلانشهرهاي امروز با فضاي محله‌ خود مانوس نيست و در تصوير ذهني وي محله بخشي از شهر محسوب مي‌شود. محله ويژگي‌هاي سنتي خود را از دست داده و همواره احساس بي ريشگي و سرگرداني را بر انسان ساكن در آن القا مي‌كند، تلاش اصلي در اين پژوهش شناسايي دقيق و علمي عوامل هويت بخش به محلات در كلانشهرهاي بزرگ امروزي است اميد است تا اين پژوهش ما را در رسيدن به اين هدف مهم ياري رساند. روش به كار رفته در اين پژوهش پيماشي بوده و داده‌هاي مورد نياز با استفاده از ابزار پرسشنامه در ميان 260 نفر از ساكنان‏ 20 سال به بالا در محله مرداويج و عباس آباد در شهر اصفهان به صورت مقايسه اجرا شده است . روش نمونه گيري در اين پژوهش، تصادفي منظم است. براي بررسي قابل قبول بودن مقياس تدوين شده و سنجش متغيرهاي پنهان از مدل‌هاي عاملي و شاخص برازش آنها استفاده شد.مقدار آلفاي كرونباخ براي براي متغير احساس امنيت 79/.، حس تعلق به مكان 80/.، و تعاملات اجتماعي 76/. است. تحليل مولفه‌هاي اصلي نشان داد كه پرسش نامه هويت محله‌اي از سه عامل حس تعلق به مكان، احساس امنيت و تعاملات اجتماعي تشگيل شده است. بر اساس نتايج گزارش شده از مدل، مقياس هويت محله‌اي، مقياس قابل قبولي براي اندازه گيري و سنجش است.

This article aims to build a measurement construct for "Neighborhood Identity" and calculate its validity and reliability through factor analysis. Studying factors that affect how a person identifies with his/her place of residence can be effective in solving the problem of identity crisis that is a major problem of contemporary society. A person living in a neighborhood in todayʹs mega-cities does not really relate to his/her neighborhood, and in his/her view, it is just another part of the city and has no special characteristics that sets it apart, therefore, the city dweller almost always has a sense of alienation and estrangement from his/her neighborhood. The aim of the present study is to identify those factors that are important in shaping neighborhood Identity in big cities. The research method used in this study is survey and the instrument of data collection is questionnaire. 260 individuals above the age of 20 residing in Abasabad and Mardavij neighborhoods in the city of Isfahan were compared. Systematic random sampling was used to select sample members. Factor analysis was utilized to measure latent variables and to test their goodness of fit. Cronbachʹs Alpha coefficient for "feelings of Safety" was 0.79; for "sense of belonging " was 0.80; and for "social interaction" was 0.76. An analysis of major components showed that the "neighborhood Identity" questionnaire was comprised of three items, namely that of "feelings of Safety" ; "sense of belonging "; and "social interaction". Therefore, it can be concluded that the construct of "neighborhood Identity" is a valid measurement of that concept.