فرسودگي شغلي و متغيرهاي جمعيت شناختي مرتبط با آن در پرسنل بهزيستي استان تهران

Burnout and related demographic variables among Tehran Welfare Organization staffs

زمينه: پژوهش حاضر با هدف بررسي فرسودگي شغلي و متغيرهاي جمعيت شناختي مرتبط با آن در پرسنل بهزيستي استان تهران در سال 1389 انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش از نوع توصيفي?تحليلي بوده و به شيوه مقطعي انجام گرفت. 189 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. به‌منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه فرسودگي شغلي مازلاخ و پرسشنامه متغيرهاي جمعيت شناختي و براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري تي مستقل، يو من ويتني، آناليز واريانس يك‌طرفه و كروسكال واليس استفاده شد. يافته ها: از افراد مورد پژوهش، 1/38 درصد مرد و 9/61 درصد داراي همسر بودند. ميانگين سن نمونه مورد پژوهش 77/6±66/37 سال و ميانگين سابقه كار آن ها 93/6±93/12 سال بود. نتايج نشان داد كه وضعيت فرسودگي شغلي افراد مورد پژوهش در دو زيرمقياس تحليل عاطفي و مسخ شخصيت، پايين ولي در زيرمقياس بي كفايتي شخصي در دو بعد تكرار (16/36) و شدت (46/39)، در سطح متوسط مي باشد. در اين مطالعه سن، سابقه كار، جنسيت، سطح تحصيلات و وضعيت استخدامي، رابطه اي با فرسودگي شغلي نداشتند، ولي بين تكرار بي كفايتي شخصي و وضعيت تاهل (03/0P=) و تكرار مسخ شخصيت و معاونت محل خدمت(01/0P=) ارتباط معناداري ديده شد. نتيجه‌گيري: فرسودگي شغلي با شدت خفيف تا متوسط در پرسنل بهزيستي استان تهران وجود دارد و توصيه مي گردد كه برخي برنامه هاي آموزشي و كارگاه هاي مهارتي جهت كاهش فرسودگي شغلي براي كاركنان برگزار گردد.

Background: This study has been conducted in order to determine burnout and related demographic variables in the staffs of Tehran Province Welfare Organization during 2010. Methods: Cross-sectional descriptive-analytic study designed and 189 subjects were recruited through random sampling. Data collection was carried out using Maslach Burnout Questionnaire and a demographic questionnaire. Independent T-test, U Mann-Whitney, One-way ANOVA and Kruskal-Wallis data analysis tests were applied. Results: The sample consisted of 38.1% male and 61.9% who were married. The mean age of the subjects was 37.7+ 6.8 and the mean of employment duration was 12.9 + 6.9. Findings showed that burnout in emotional exhaustion and depersonalization subscales was low whereas in personal accomplishment, including frequency (36.16) and intensity (39.46), were in a medium level. Age, background, gender, educational level, occupation, and type of recruitment were not significantly related to burnout. There was significant relationship between frequency of personal under-accomplishment and marital status (P=0.03) as well as depersonalization and service-divisions (P=0.01). Conclusion: The findings showed mild to moderate level of burnout in the staffs of the Tehran province welfare organization; therefore continues educational programs and workshops need to conduct to prevent and lower the level of burnout.