ميزان همخواني روابط كلامي و غيركلامي معلمان در جريان تدريس و ارتباط آن با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان

The degree of correspondence between teachersʹʹ verbal and

اين پژوهش به منظور بررسي ميزان همخواني روابط غيركلامي با كلامي معلمان ابتدايي در جريان تدريس و ارتباط آن با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان انجام گرفت. بدين منظور از بين 1600 نفر معلم دوره ابتدايي شهرستان اردبيل، تعداد 400 نفر به شيوه ي‌ خوشه اي چند مرحله اي انتخاب‌ گرديد. دانش آموزان‌ كلاس‌هاي اين معلمان به تعداد10831نفر به عنوان نمونه ي بعدي انتخاب شدند. ابزار جمع-آوري داده ها، اسناد و مدارك، فهرست وارسي براساس جدول طبقه-بندي تحليل تعاملي فلندرز و جدول همخواني ارتباط غيركلامي با كلامي گالووي و فرنچ بود. كمترين ضريب پايايي (ميزان ثبات بين كدگذاري مشاهده گران) براساس فرمول اسكات برابر 84/0 محاسبه شد كه مقدار پايايي مناسبي است. روش جمع آوري داده ها به صورت مشاهده حضوري و روش پژوهش از نوع تحقيقات همبستگي بود. داده هاي بدست آمده پس از توصيف، با استفاده از رگرسيون تحليل گرديد. نتايج پژوهش نشان داد: ارتباط غيركلامي معلمان در جريان تدريس با ارتباط كلامي آنان متناسب بوده، براي دانش آموزان جنبه ي ترغيبي داشته است. اندازه‌هاي همخواني مولفه هاي ارتباط غير كلامي با ارتباط كلامي معلمان پيش بين معني داري براي پيشرفت تحصيلي دانش آموزان است، سهم تمامي مولفه ها به جز آرامبخشي- تنشي در پيش بيني پيشرفت تحصيلي دانش آموزان معني دار است.

This research was carried out to study the degree of correspondence between teachersʹ non-verbal and verbal communication during teaching and its relationship with studentsʹ academic achievement in primary schools. A sample of 400 teachers was selected from among 1600 primary school teachers Ardabil through a random multistage cluster sampling procedure. The students of these teachers, 10831 in number constituted the later sample. Data were gathered using official documents, Flanders Interaction Analysis Categories System (FIACS), and French and Gallowayʹs table of non-verbal and verbal communication through classroom observation. Observers sat at the back of the classroom in a position which allowed them to hear and see all participants (teacher and pupils). Inter-observer agreement was computed based on Scottʹs formula. The least of Scottʹs coefficient obtained from pairs of observers equal to 0.84 showed that observations had adequate reliability. A survey research method was utilized. All data obtained were analyzed using simultaneous regression analysis. Findings revealed that teachersʹ nonverbal and verbal communication during teaching were appropriate and encouraging for the students. The degree of correspondence between components of nonverbal and verbal communication emerged as significant predictors of academic achievement.