تعيين ارتفاع مانع براي پرش جفت متوالي در تمرينات پلايومتريك

Determination of proper height of hurdles for continuous double-legged jump in plyometric training

چكيده هدف: تعيين ارتفاع مانع براي ده پرش متوالي جفت‌پا در تمرينات پلايومتريك. روش پژوهش: نمونه پژوهش شامل 45 دختر (cm 5 ± 165: قد و kg 4/6 ± 0/56: وزن) و 35 پسر (cm 6 ± 177: قد و kg 3/7 ± 8/68: وزن) داوطلب بود. دو آزمون پرش ارتفاع از روي مانع با نام‌هاي "پرش جفت بيشينه يك تكرار (1RMJ)" و "پرش جفت بيشينه ده تكرار متوالي (10RMJ)" به فاصله زماني 48 ساعت اجرا شد. يافته ها: ميزان افت 10RMJ نسبت به 1RMJ به سه دسته 15 سانتي متر و كمتر، 20 تا 25 سانتي‌متر و 30 سانتي متر و بيشتر قابل تقسيم بود. تحليل تشخيص نشان داد كه در 59 درصد موارد مي‌توان به‌درستي ارتفاع 10RMJ را از روي 1RMJ تخمين زد. همچنين، توسط تحليل رگرسيون چندعاملي معادله‌ تخمين ارتفاع مناسب 10RMJ به‌دست آمد. بر اين اساس، افت 10RMJ در افراد مختلف بين 10 تا 35 سانتي‌متر بود. هيچ ارتباطي بين اندازه‌هاي آنتروپومتريك و ارتفاع پرش وجود نداشت و بهترين پيش‌بيني‌كننده 10RMJ همان 1RMJ بود. نتيجه گيري: احتمالاً تكنيك پرش كه تعيين‌كننده ميزان انرژي مصرفي در هر پرش است نيز در اين مورد اهميت دارد. با استفاده از الگوي برآمده از پژوهش حاضر، پيشنهاد مي‌شود براي وهله‌هاي تمريني با تعداد پرش‌هاي متفاوت از 10 تكرار نيز اقدام به تعيين ارتفاع مانع نمود. واژگان كليدي: پرش، ارتفاع پرش، تمرينات پلايومتريك.