مروري نقادانه بر پارادايم‌هاي ارتباطي بين موسسات آموزشي و خدمات باليني در پرستاري

A Critical Review on Communication Paradigms Beteween Academic and Clinical Service Institutions in Nursing

مقدمه: آموزش باليني وظيفه موسسات آموزشي و باليني است و اثربخشي اين آموزش‌ها تحت تاثير تعامل موثر بين اين دو نوع موسسه قرار مي‌گيرد. اين تعامل از ابتداي ظهور حرفه پرستاري تاكنون، پارادايم‌هاي گوناگوني را تجربه كرده است. مقاله حاضر در صدد است به معرفي نقادانه اين پارادايم‌ها پرداخته و سمت و سوي نحوه تعامل موسسات آموزشي و باليني را در حال حاضر شناسايي نمايد. شناسايي اين الگوها، و مزايا و محدوديت‌هاي هر كدام مي‌تواند راهنماي مديران موسسات آموزشي و باليني در طراحي و انتخاب الگوهاي ارتباطي مناسب باشد. روش‌ها: براي اين مطالعه مروري روايي، يك جستجوي الكترونيك سه مرحله‌اي در ژانويه 2008 انجام شد و مطالعات انتشار يافته از سال 1995 تا 2008 در پايگاه‌هاي اطلاعاتي Web of Science، Medline، CINAHL، ERIC، BNI مورد بازبيني قرار گرفت. واژه‌هاي آموزش باليني، مدل كارآموزي باليني، مدل آموزش باليني، مدل‌هاي مشاركتي آموزش باليني و مشاركت بين موسسات دانشگاهي و باليني، جهت جستجو به كار برده شدند. متن مقالات به طور مكرر مطالعه شد تا نوع پارادايم ارتباطي، ويژگي‌هاي مهم و نحوه ارتباط، و مزايا و محدوديت‌هاي آن از داخل متن استخراج شود. نتايج: چهار پارادايم ارتباطي بين موسسات آموزشي و باليني در حرفه پرستاري قابل شناسايي است. اين پارادايم‌ها عبارت بودند از: پارادايم خدمات محور، پارادايم استقلال سازماني، مدل‌هاي آموزش باليني مشاركتي و پارادايم مشاركت بين موسسات. نتيجه‌گيري: وجود يك سير تكاملي تحت تاثير عواملي چون رشد حرفه‌اي پرستاري و تغيير در انتظارات جوامع قابل شناسايي است. نياز به حرفه‌اي شدن و تقويت بدنه دانش پرستاري ضرورتي براي ايجاد و حفظ دانشكده‌هاي پرستاري مستقل است. روند پارادايم‌هاي ارتباطي به سوي شكل‌گيري مشاركت بين دو موسسه در عين حفظ استقلال اين موسسات است.

Introduction: Clinical education is the duty of academic and clinical organizations and its effectiveness is influenced by the interaction of both organizations. Since the commencement of nursing profession, this interaction has experienced different paradigms. This paper is an endeavor for identification and critical analysis of these paradigms as well as the current trends of the interactions between educational and clinical institutions. Exploration of these patterns and their advantages and disadvantages could help the administrators of educational and clinical institutions in designation and choice of appropriate relationship paradigms. Methods: For this narrative review, an electronic search within three phases was performed in January 2008 to retrieve studies published from 1990 to 2008 through these databases: ISI Web of Science, Medline, CINAHL, ERIC, and BNI. The key terms were clinical education, clinical practice models, clinical education model, models of shared learning in clinical practice, and partnership between university and clinical institutions. These articles were studied several times to identify and derive the type of communicational paradigm, significant characteristics, manners of communication, advantages, and disadvantages. Results: Four paradigms of communication between educational and clinical institutions in nursing profession were identified. These included service-orientation, organizational independence, shared models of clinical education, and intra-organizational partnership paradigm. Conclusion: A developing trend can be identified which is influenced by factors such as professional progress in nursing and changes in community expectations. The need for professionalism and expanding the body of knowledge in nursing makes it necessary to maintain nursing schools. The trend of communication paradigms is toward the establishment of partnership between these two independent organizations.