ضعفهاي زباني در اشعار نيما يوشيج

The linguistic weaknesses in the poems of Nima Yushij

برخلاف نظريات منتقدين گذشته، در نظريه‌هاي مدرن ادبي، زبان و ويژگيهاي آن به عنوان يكي از محوريترين عناصر شعر مطرح است. فرماليستهاي روسي، شعر و ادبيات را از طريق فرايند آشنايي زدايي در زبان تعريف كردند. البته هنجارگريزي و آشنايي زدايي تنها به صرف بيگانه نمايي و مخالفت با عادات زباني مخاطبان، هنري تلقي نميشود بلكه اين فرايند بايد نقشمند، جهتمند و هدفمند هم باشد تا بتوان آن را فعاليتي خلاقانه دانست. نيما يوشيج در اشعار آزاد خود نتوانست با انحراف از زبان معيار به زباني غني و سرشار دست يابد بلكه عدول از قراردادهاي پذيرفته شده، ناهمواريهاي بياني متعددي را در شعر او به وجود آورد. اين نقصان هم به محور جانشيني زبان يعني انتخاب واژگان و كاربرد درست آنها مربوط ميشود و هم محور هم‌نشيني زبان يعني تاليف واژگان بر اساس قواعد نحوي را در بر ميگيرد. در اين مقاله برخي از مهمترين ضعفهاي زباني اشعار نيما طرح و بررسي ميشود.

In contrary of the view of the past criticizers in the modern theories of literature, language and its features considered as a vital element of the poem. Russian formalists, defined the literature and poem through de familiarization process in the language. Of course norm adverting and de familiarization didn’t considered art, just for its alien and contrast with the linguistic habits of addressees, but also this process should be targeted, guided so we can consider it creative activity. Nima Yushij couldn’t access to the full language in his free poems by deviation from the criterion language, but also breach of the accepted rules, created several expressive uneven in his poem. This weakness related to the substitution axis of langue, that is choosing words and correct using, and involved the amity axis of language, that is authorshipping words according to the syntactical rules. In this essay investigated out designed some of the most important linguistic weaknesses of Nima’s poems.