اثر بخشي برنامه آموزش مديريت خشم بر كنترل و خودنظم دهي خشم و تكانشگري مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي شهر رشت

مقدمه: خشم و تكانشگري مي توانند آغازگر بسياري از اختلالات و آسيب هاي اجتماعي باشند كه كنترل و نظم دهي آنها بويژه در محيط خانواده، ضروري است و بايد براي كنترل آنها، برنامه ريزي مناسب انجام شود. از اين رو بررسي تاثير برنامه آموزش بر مهارت هاي خود نظم دهي خشم و تكانشگري در مادران حايز اهميت است. هدف: هدف از اين تحقيق تعيين اثر بخشي برنامه آموزشي مديريت خشم بر كنترل خود نظم دهي خشم و تكانشگري مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي شهر رشت بوده است. روش كار: اين پژوهش، مطالعه اي از نوع مداخله اي پيش آزمون- پس آزمون است كه بر روي 15 مادر داراي دانش آموز پسر مقطع ابتدايي داراي ويژگي خشم و تكانشگري بالاتر از ميانگين جامعه انجام شده است. داده ها با استفاده از ابزار 3 بخشي مشتمل بر: داده هاي دموگرافيك، پرسشنامه2-STAXI مرتبط با خود نظم دهي خشم و مقياس تكانشگري باراتا به روش خود گزارش دهي گردآوري شدند. داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري توصيفي (توزيع فراواني و شاخصهاي پراكندگي) و استنباطي (تي همبسته و پيرسون) تحت برنامه نرم افزاري SPSS، نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه نيمي(50%) از نمونه ها در گروه سني 30 تا 40 سال قرار داشته و داراي مدرك ليسانس بودند و اكثريت آنان يك فرزند(3/73%) داشتند. همچنين نتايج، نشانگر تفاوت آماري معني دار بين مراحل قبل و بعد از آزمون در مقياس كلي بيان خشم(000/0=P) و تمام زير مقياس هاي آن به استثناي صفت خشم(000/0=P)، درون ريزي خشم بوده است. اما برنامه آموزشي قادر به ايجاد تفاوت آماري معني دار بين مراحل قبل و پس از آزمون در تكانشگري كل و ابعاد آن نبوده است. نتيجه گيري نهايي: بر اساس يافته اين تحقيق برنامه آموزشي مديريت خشم را مي توان به عنوان يكي از راهكارهاي مناسب براي خود نظم دهي خشم پيشنهاد كرد. اما كنترل تكانشگري تحت تاثير برنامه آموزشي قرار نگرفت كه شايد با انتخاب حجم بالاتري از نمونه و كنترل شرايط زماني و مكاني انجام تحقيق، بتوان به نتايج بهتري دست يافت. در هر حال به تحقيقات بيشتري در اين زمينه نياز مي باشد.

Introduction: Anger and impulsivity can be the beginners of much social harm which needs to be controlled and regulated especially in family environment. Therefore, proper planning is needed and assessing the effect of teaching on skills of anger self-regulation and impulsivity in mothers is important. Objective: The present research was done to assess anger management teaching program efficacy on Anger self-regulatory skill and impulsivity in mothers of boys in elementary schools in Rasht. Methods: This study has a pre-post test design in which 15 mothers were chosen as research samples among mothers having anger and impulsivity scores higher than the mean score of society. Data collection tool was a 3 part questionnaire including 1) demographic data, 2) Anger self-regulatory skills scale (STAXI-2) and 3) Barrat impulsivity scale that was used by self-reporting method at pre and post intervention (anger management teaching program) stages. Results: Finding indicated that half (50%) of samples were in 30 - 40 years age group and had BA degree in education. The majority of them had one child. Also results showed that selected intervention significantly decreased anger scale (P=0.000) and all of its subscales, with exception of anger trait, but it did not have any effect on impulsivity and its domains. Conclusion: According to these results, Anger management teaching plan can be a proper approach only to improve anger self-regulatory skills. Greater sample size and environmental controls may help to access better results.