بررسي آگاهي و نگرش خانواده هاي بيماران مبتلا به افسردگي اساسي مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني شفاي رشت

مقدمه: پيگيري ناكافي درمان افسردگي عامل اصلي عود بيماري و كاهش عملكرد مبتلايان و از چالش هاي اخير مديريت بهداشتي است كه نقش آگاهي و نگرش اعضاي خانواده را مورد توجه قرار داده است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط آگاهي و نگرش خانواده هاي بيماران مبتلا به افسردگي اساسي مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني شفاي رشت در مورد پيگيري درمان انجام شده است. روش كار: اين مطالعه توصيفي– مقطعي بر روي150 نفر از اعضاي خانواده بيماران مبتلا به افسردگي اساسي، داراي معيارهاي ورود به مطالعه، انجام شده است كه به روش نمونه گيري در دسترس از درمانگاه بيمارستان شفاي رشت انتخاب شدند. داده ها به روش خود ايفا و توسط پرسشنامه سه بخشي شامل اطلاعات فردي اجتماعي، ابزارهاي آگاهي سنجي و نگرش سنجي نسبت به پيگيري درمان گردآوري و تحت نرم افزار SPSSويرايش 5/16 تحت تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج: يافته ها نشان داد كه 56 درصد واحدهاي مورد پژوهش از آگاهي خوبي برخوردار بودند و ميزان آگاهي با متغيرهاي سن(004/0p < ) و تحصيلات(002/0p < ) ارتباط معنادار آماري داشت. همچنين اكثر واحدهاي مورد پژوهش(7/84%)از نگرش مثبت برخوردار و نوع نگرش تنها با متغير ميزان تحصيلات(004/0p < ) ارتباط آماري معنادار نشان داد. در نهايت با وجود آنكه اكثريت افراد داراي آگاهي خوب (9/86%) داراي نگرش مثبت نسبت به پيگيري درمان بودند، اما ارتباط معناداري بين آگاهي و نگرش خانواده ها مشاهده نشد. نتيجه گيري: اين مطالعه نشانگر وجود ارتباط معنادار بين دو متغير اصلي تحقيق نبود. بنابراين تحقيقات بيشتري با تعداد نمونه بزرگتر و يا حتي ابزارهاي استاندارد شده بررسي آگاهي و نگرش در مورد پيگيري درمان مورد نياز است.

Introduction: Insufficient depression treatment follow-up is the major cause of disease recurrence and decreased function of patients and is a recent challenge of health management. Objective: This study aims to determine the relationship between knowledge and attitude of families with major depression regarding treatment follow up. Methods: This descriptive-cross sectional study was conducted on 150 families who had the inclusion criteria were chosen through convenience sampling method from outpatient clinic of Shafa Psychiatric Hospital. Data were collected by self reported method through a three part questionnaire which included demographic, knowledge and attitude of families regarding depression treatment follow up. Data were analyzed by statistics tests using SPSS software version 16.5. Results: Findings revealed that majority of samples (56%) had good knowledge with significant relationship with age (p < 0.004) and educational level (p < 0.002). Attitude of majority of samples (84.7%) also was positive that showed significant relation only with educational level (p < 0.004). Finally despite the fact that the majority (86.9) had good knowledge and attitude regarding treatment follow up, but there was no significant relation between knowledge and attitude of families and treatment follow up. Conclusion: This research indicated no significant relationship between the two major variables. Thus more studies are needed with larger sample size or even standard scales of surveying knowledge and attitude regarding treatment follow up.