بررسي رابطه توسعه مالي و رشد اقتصادي در ايران با معرفي متغيرهاي جديد

The Review of Relationship between Financial Development and Economic Growth with Introducing New Variables

اين مطالعه با هدف بررسي رابطه رشد اقتصادي و توسعه مالي با معرفي و استفاده از متغيرهاي جديدي نظير اعتبارات تامين شده توسط بخش بانكي، اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي، تعريف گسترده‏پول، پس‏انداز ناخالص داخلي و همچنين متغيرهاي مخارج دولت و حجم تجارت به عنوان بخش واقعي اقتصاد و تورم در ايران طي دوره (2007-1967) انجام پذيرفته است. با توجه به متغيرهاي مذكور ابتدا رابطه بلندمدت رشداقتصادي و توسعه مالي مورد آزمون قرارگرفته كه نتايج حاكي از رابطه منفي توسعه مالي با رشد اقتصادي است. همچنين رابطه كوتاه مدت بين متغيرهاي توسعه مالي و رشداقتصادي با استفاده از آزمون عليت گرنجر بلوكي انجام شده كه نتايج حاصله نشان مي دهد كه اعتبارات تامين شده توسط بخش بانكي و رشد اقتصادي عليت يكديگر نمي‌باشند. همچنين، وجود رابطه عليت دوسويه ميان رشد اقتصادي و اعتبارات اعطايي به بخش خصوصي و تعريف گسترده پول تاييد گرديده است.

The main purpose of this study is to investigate the relationship between financial development and economic growth, by using new variables such as domestic credit provided by banking sector, domestic credit to the private sector, broadest definition of money, gross domestic saving and also government expenditure and trade. The 2 latest variables represent real sector of economy, and inflation, during 1967-2007. The estimate of long run relationships between variables shows negative relationship between growth and financial development. However, short run relationship between growth and financial development have been done by Granger causality block erogeneity test that findings show domestic credit provided by banking sector doesn’t entails causality Granger of growth. Finally, the relationship between growth and domestic credit to the private sector is the two way causality.