آثار حذف يارانه نهاده هاي كشاورزي بر توليد چغندرقند در كشور

Effects of Removing Agricultural Production Factors Subsidies on

يارانه يكي از ابزارهاي مهم و موثر در مصرف نهاده هاي كشاورزي است، اما ازآنجا كه تامين هزينه هاي آن برعهده دولت است، كشورهايي مي توانند از اين ابزار براي حمايت از توليدكنندگان استفاده كنند كه منابع مالي كافي داشته باشند و تداوم يا گسترش فعاليت هاي اقتصادي كشور به طور قابل ملاحظه اي به توزيع نهاده هاي ارزان در بخش وابسته باشد. مطالعه حاضر با درك اين مشكل و با هدف بررسي آثار حذف يارانه كود شيميايي و بذر بر توليد چغندرقند در كشور صورت گرفته است. براي دسترسي به اهداف موردنظر تحقيق، از داده هاي تركيبي (Panel Data) براي ده استان عمده توليد كننده چغندرقند كشور و براي سالهاي 86-1379 استفاده شده است. تابع توليد چغندرقند كشور با استفاده از روش هاي اقتصادسنجي تخمين زده شده و با استفاده از كشش هاي جزيي توليد حساسيت توليد نسبت به تغييرات مقدار نهاده ها محاسبه مي شود و همچنين با استفاده از روش شناسي بر اساس حداكثر سود تابع تقاضاي نهاده ها تخمين زده مي شود. نتايج حاصل از تابع تقاضاي نهاده ها نشان مي دهد كه تقاضاي كليه نهاده هاي مورد استفاده در تابع توليد نسبت به تغييرات قيمت آنها كم كشش است و همچنين نتايج حاصل از كشش هاي جزيي حاكي از آن است كه از دو نهاده آب و كود شيميايي به طور غير بهينه و در ناحيه سوم توليدي استفاده مي شود. بنابراين با توجه به يافته هاي تحقيق پرداخت يارانه بذر افزايش نه چندان زيادي در مصرف و همچنين در توليد چغندرقند داشته است به طوري كه افزايش يك درصدي آن توليد را فقط 048/0 درصد افزايش داده است در رابطه با نهاده كودشيميايي مي توان گفت كه پرداخت يارانه، توليد چغندرقند را حتي تا ميزان 025/0 درصد كاهش مي دهد. و بنابراين حذف يارانه، كمكي به كاهش مصرف و زيانهاي زيست محيطي از آنها نمي كند اما مي تواند بار مالي سنگيني را از دوش دولت بردارد بدون آنكه تاثير منفي بر توليد بگذارد.

Subsidy is one the important means in consuming agricultural inputs, but as the government is responsible for its costs the countries which have enough financial resources and the extension of economical activities depends on supplying cheap agricultural inputs, can pay for that. Surveying this problem, in this study we examine the effects of eliminating chemical fertilizer and seed subsidies on sugar beet production in Iran. This paper uses panel data for ten provinces during the period of 1379-86. First the sugar beet production function using econometrics methods is estimated, then elasticity of inputs are estimated and after that input?s demand functions are calculated using profit maximum method. The results of input?s demand function indicated that the demand elasticity is low and farmers use water and chemical fertilizer in third area (uneconomic region). Therefore the subsidy of seed had low effect on its consumption and sugar beet production, and it increased sugar beet production only up to 0.048 percent. According to chemical fertilizer result, it can be concluded that its subsidy even decreases sugar beet production 0.025 percent. Finally we can conclude that subsidy eliminating doesn’t assist to decrease input consumption and environmental damages but it can remove financial burden from government without having negative effect on production.