رابطه خوداثربخشي و مقبوليت اجتماعي با اضطراب اجتماعي در دانشجويان دختر

The Relationship Of Self-Efficacy, Social Desirability And Social Anxiety In Female Students

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه خوداثر بخشي و مقبوليت اجتماعي با اضطراب اجتماعي در دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلام يشهر آبادان بود. نمونه شامل 100 دانشجوي دختربود كه بصورت تصادفي مرحله اي انتخاب شدند. در پژوهش حاضر براي گردآوري داد هها از سه مقياس پرسشنامه مقبوليت اجتماعي كراون و مارلو و اضطراب ،(GSE) خوداثربخشي استفاده شد. نتايج تحليل داد هها با استفاده از (FNE و SAD) اجتماعي رو شهاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيري نشان داد كه بين خوداثر بخشي و مقبوليت اجتماعي با اضطراب اجتماعي دانشجويان دختر رابطه معني داري وجود دارد. همچنين از بين متغيرهاي پيش بين خوداثر بخشي پيش بيني كننده مناسب تري براي اضطراب اجتماعي (متغير ملاك) م يباشد.

The current research was intended to examine the relationship of self-efficacy, social desirability and social anxiety in Abadan Islamic Azad University female students. The sample included 100female students, who were selected randomly via multi-stage sampling method. For collecting data three scales (questionnaires) were used: General Self-Efficacy Scale(GSE), Marlowe – Crowne Social Desirability Scale and Social Anxiety Scale (SAD, FNE).The analysis of data based on the Pearson Correlation Coefficient and Multiple Regression statistical methods revealed that social anxiety significantly correlated to self-efficacy and social desirability.The results also indicated that the self-efficacy rather than social desirability was a significant predictor for social anxiety(the criterion variable).