ارتباط بين الگوهاي مقابله ديني با سلامت رواني و شادكامي

The Relationship between Religious Coping Patterns, Mental Health and Happiness

هدف اصلي پژوهش حاضر تعيين ارتباط بين مقابله ديني با سلامت رواني و شادكامي در دانشجويان ايراني بود. 401 دانشجو (234 زن و 167 مرد) با روش نمونه‌برداري مرحله‌اي از بين واحدهاي دانشگاه آزاد اسلامي منطقه 9 انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل فرم كوتاه مقياس مقابله ديني (بياضي و ديگران، زير چاپ برگرفته از پارگامنت و ديگران، 2000)، پرسشنامه سلامت عمومي (گلدبرگ، 1972) و سياهه شادكامي آكسفورد (آرگيل و ديگران، 1989) بود. يافته‌ها نشان دادند الگوي مقابله ديني منفي با عدم سلامتِ رواني همبستگي مثبت معنا‌دار، الگوي مقابله ديني مثبت با شادكامي همبستگي مثبت معنا‌دار، الگوي مقابله ديني منفي با شادكامي همبستگي منفي معنادار و شادكامي با سلامت رواني همبستگي منفي معنادار داشتند. افزون ‌بر آن، دانشجويان بيشتر از مقابله‏هاي ديني مثبت استفاده مي‏كردند. الگوهاي مقابله ديني، شادكامي و سلامت رواني برحسب جنس نيز تفاوت معنادار نشان دادند.

This research examined the relationship between religious coping, mental health and happiness among Iranian students. 401 students (234 females and 167 males) from Islamic Azad university branches of district 9 were selected by multistage sampling method and completed the brief version of Religious Coping Scale (Bayazi et al. derived from Pargament, 1997), General Health Questionnaire (GHQ; Goldberg, 1972) and Oxford Happiness Inventory (OHI; Argyle et al., 1989). Findings demonstrated that there was a positive and meaningful association between negative religious coping pattern and lack of mental health; positive and meaningful association between positive religious coping pattern and happiness; negative and meaningful association between negative religious coping pattern and happiness and negative and meaningful association between happiness and mental health. In addition, students mostly used positive religious coping. Gender differences were also observed in religious coping patterns, mental health and happiness.