رابطه شكست يا موفقيت با انتظارات خودكارامدي مردان جوان درتكليف تيراندازي

The Relationship of Failure or Success with Self-Efficacy Expectations of Young Men in Shooting Task

هدف اين پژوهش، تعيين ارتباط احتمالي شكست و موفقيت و انتظارات خودكارامدي در يادگيري مهارت تيراندازي بود. آزمودني ها 63 دانشجوي تربيت بدني دانشگاه اروميه بودند كه در دو گروه تجربي و يك گروه كنترل سازماندهي شدند. آزمودني-ها در برنامه آموزش تيراندازي با تفنگ بادي به مدت يك روز و سپس به مدت سه روز در تمرينات شركت كردند. در پايان هريك از جلسات تمرين، گروه تجربي اول بازخورد كلامي حاكي از عملكرد موفقيت آميز (امتياز بالا، خطاي كم) دريافت كردند. گروه دوم بازخورد كلامي مبني بر عملكرد ضعيف (امتياز كم، خطاي زياد) دريافت كردند. گروه كنترل بازخوردي دريافت نكرد. در پايان دوره تمرين و نيز پس از 48 ساعت بي تمريني كليه آزمودني ها تكليف معيار شامل يك نيم فرم تيراندازي را به عنوان آزمون عملكرد و يادداري اجرا كردند. قبل از انجام تكليف معيار در مرحله يادداري آزمودني ها پرسشنامه خودكارامدي باندورا و آدامز را شامل يك سوال پاسخ آزاد درباره علت اصلي عملكرد و نيز پنج سوال ديگر در مورد پيش بيني سطح اجراي آتي خود در آزمون يادداري پاسخ دادند. داده هاي آزمون يادداري به منظور بررسي تفاوت هاي احتمالي ناشي از متغيرهاي تحقيق با استفاده از آزمون واريانس يك متغيره و آزمون ضريب همبستگي پيرسون براي تعيين ارتباط معنادار بين اجراي تخميني و واقعي (در سطح آلفاي 05/0) تحليل شد. نتايج نشان داد گروه شكست و گروه كنترل عملكرد ضعيف تري نسبت به گروه موفقيت داشتند. همچنين عوامل سطح و قدرت خودكارامدي ادراك شده در پرسشنامه خودكارامدي اعضاي گروه موفقيت بالاتر از گروه كنترل و شكست و از نظر آماري معنادار بود. در نهايت ارتباط اجراي پيش بيني شده و اجراي واقعي فقط در گروه موفقيت معنادار بود. يافته ها از نظريه باندورا در زمينه آثار تجارب موفقيت آميز بر ارتقاي خودكارامدي حمايت مي كند

The aim of this study was to determine the probable relationship of failure and success with self-efficacy expectations in learning shooting skill. The subjects were 63 physical education students of Urmia University who were assigned to two experimental and one control group. The subjects received training in air-rifle shooting for one day and practiced it for three days. At the end of each practice session, the first experimental group received verbal feedback regarding their successful performance (high score and low error). The second experimental group received verbal feedback regarding their failure (low score and high error). The control group did not receive any feedback. At the end of final training session and after 48 hours of detraining, the subjects performed the criteria task as performance and retention tests. During the retention phase (before they performed criteria task), the subjects filled out self-efficacy questionnaire of Bandura and Adams (1997). The questionnaire included one open-ended question on the main reason for the subjects’ performance and five other questions on predicting their performance in retention test. Data were analyzed by analysis of variance (ANOVA) test to determine the differences resulted from research variables. Pearson correlation coefficient test was used to determine significant relationships of predicted and the real performance (?=0.05). The findings showed that the control and the failed groups had weaker performance than the successful group. Further analysis indicated that the level and the power of the perceived self-efficacy were significant and higher among the members of the successful group compared to the failed and the control group. In addition, the relationship between predicted performance and the real performance was significant only in the successful group. The findings supported Bandura’s theory regarding the effects of successful experiences on improving self-efficacy.