روابط بينامتني قرآن با نامه سي و يكم نهج البلاغه

The Intertextual Relations of the Qur’?n and the Letter 31 of Nahj al-Bal?gha

تاريخ دريافت: 11/9/1390 تاريخ پذيرش: 20/2/1391 ارتباط يك متن با متن‌هاي ديگر كه به نظريه روابط بينامتني شهرت دارد از موضوعات مهمي است كه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. نهج‌البلاغه از جمله متوني است كه با مفاهيم قرآن ارتباطي تنگاتنگ دارد به طوري كه در بسياري از موارد فهم و درك دقيق معناي مورد نظر امام? جز از طريق آشنايي با متن پنهان و شناخت چگونگي رابطه آنها با يكديگر ميسر نيست. نويسنده در بررسي و تحليل روابط بينامتني قرآن با نامه سي و يكم نهج البلاغه دريافته است كه بيشترين شكل روابط بينامتني قرآن با اين نامه به صورت نفي متوازي است كه براي درك متن پنهان به خوانشي آگاهانه و عميق نياز است.

The relation of a text with other texts (which is known as intertextual relation) is among the important topics of interest to researchers. Nahj al-Bal?gha is one of the texts that have a close relation to the concepts of the Qur’?n, to the extent that in most cases understanding the precise meaning intended by the Imam (A.S.) is not possible except through familiarity with the “hidden text” and the recognition of the way they are related to one another. Delving into the intertextual relation of the Qur’?n and letter 31 of Nahj al-Bal?gha, the writer has figured out that the most part of intertextual relations of the Qur’?n with this letter is in the form of parallel negation, and that a thoughtful and profound reading is required to understand the hidden text.