در انديشه فرجام حيات

Reflections on the End of Life

نويسنده در فراغتي كه به وي دست داده، به انديشيدن درباره فرجام حيات مي‌پردازد و تفكر در آن را ضروري و در زندگي نقش‌آفرين مي‌شمرد. هرچند نوشتار به شيوه حديث نفس است، امّا سوال‌هايي كه درباره مرگ و احوال پس از آن و رستاخيز از خاطرش مي‌گذرد پرسش‌هايي همگاني است. با استدلال بديهي به اين نتيجه مي‌رسد كه پاسخ‌هاي صحيح را بايد از مكتب وحي گرفت؛ زيرا مردن حادثه‌اي است كه براي هركس يك بار روي مي‌دهد و قابل تكرار و آزمون نيست. راجع به هدف زندگي و هدفمندي آفرينش و زنده شدن مردگان با استناد به آيات قرآن - كه دليل خردپسند مي‌آورد – بحث مي‌شود. با نگاه به خويشتن از «تن» و «من» كه حقيقت آدميزاد است سخن به ميان مي‌آيد و به روح كه منشا حيات و ناميراست توجه داده مي‌شود. نتيجه آنكه مرگ آغاز دگرزيستن و حيات جاودان معرفي مي‌شود. مرگ در آينه روايات، شامل احاديثي است كه از معصومان? درباره وصف مردن رسيده، و بازتاب آن در شعر، پايان‌بخش مقاله است.

The questions brought up about death and afterlife are popular among the public. In this writing (as a personal account), with an obvious reasoning, the writer arrives at the conclusion that the true answer is to be obtained through the school of Revelation; because death is an incident that is never repeated nor testable. Purpose of life, purposefulness of creation, the coming to life of the dead, and man’s synthetic identity of body and soul are the subjects dealt with in this article. Finally, it is concluded that according to the Qur’?n and the traditions of the Infallible Imams (A.S.), death is the beginning of a new and eternal life.