الگوي استقرار در دشت خاوه و منطقه ميربگ زاگرس مركزي «براساس بررسي هاي باستان شناختي منطقه »

Settlement Patterns in Khaveh Plain and Mirbag Region

الگوي استقرار در دشت خاوه و منطقه ميربگ زاگرس مركزي «براساس بررسي هاي باستان شناختي منطقه » چكيده: دشت خاوه و منطقه ميربگ در شهرستان دلفان از شناخته شده ترين قسمتهاي زاگرس مركزي است. استقرارهايي مانند تپه جمشيدي، تپه عبدالحسين در دشت خاوه و تپه هاي نورآباد و باباجان در بخش مركزي شهرستان دلفان به ترتيب بوسيله گيرشمن، جوديت پولار، سيد منصور سيد سجادي و كلر گاف ميد مورد كاوش قرار گرفته اند. در اين مقاله ابتدا اطلاعات حاصل از نخستين فصل بررسي در منطقه سازماندهي شده و سپس از طريق مطالعات مقايسه اي با اطلاعات باستان شناسي موجود درباره منطقه گاهنگاري آن پيشنهاد شده است. به طور كلي منطقه محصور بين دو رشته كوه بلند گرين و سفيد كوه است و به نظر مي رسد فرايند تحولات و توسعه فرهنگي در آن با دشت هاي گسترده و در ارتباط با مناطق همجوار در زاگرس مركزي متفاوت است. در اين مقاله استقرارهاي داراي آثار يك دوره به عنوان شاخص و تيپ استقرارهاي همان دوره معرفي شده سپس بر اساس بررسي هاي باستان شناختي سلسله مراتب و فرايند تغيير الگوي استقرار و ديگر شرايط استقرارهاي باستاني ارزيابي و تحليل شده است.

Khaveh plain and Mirbag region are located in Lurestan. In the 1999 a survey was done in the region under the direction of O.Garazhian. The researches represent that the first sites of the region are the archaeological remains from epineolithic. In the surveys generally 76 sites were recognized. for chronology, the indicator data of every period has been represented and in the end the settlement pattern based on sites hierarchy from epineolithic to contemporary era is explored.