بررسي اثر بخشي آموزش مهارت حل مسيله بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پسر سال اول مقطع متوسطه شهرستان سنقر 90-1389

Study the Effect of Teaching Problem-Solving Skill on First Year High School Male Students’ Acheivement in Sonqor City in academic year(2010-2011)

هدف از اين پژوهش بررسي اثر بخشي آموزش مهارت حل مسيله بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان است. جامعه مورد مطالعه شامل همه دانش آموزان پسر سال اول مقطع متوسطه است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي 30 نفر تعيين شده است. براي اندازه گيري متغيرهاي پژوهش از آزمون پيشرفت تحصيلي و آموزش مهارت حل مساله طي هشت جلسه (2ساعته) به مدت يك ماه استفاده شد. پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل و مرحله پيگيري خواهد شد. براي تحليل داده ها و بررسي سوال هاي پژوهش از آزمون تي و تحليل كوواريانس استفاده شده است: نتايج پژوهش نشان داد كه ميزان پيشرفت تحصيلي دانش آموزاني كه آموزش مهارت حل مساله دريافت كردند، بيشتر از ميزان پيشرفت تحصيلي دانش آموزاني است كه مهارت حل مساله را دريافت نكرده اند. همچنين ميزان پيشرفت تحصيلي دانش آموزان در طول زمان از پايداري مناسبي برخوردار است.

The purpose of the study was to examine the effectiveness of problem solving skill on academic achievement of students. The study population consisted of all male students in first year of high school. Sample size was 40 subjects, and they were selected by a multistage random sampling method. Academic achievement test and problem solving skill test were used in order to measure variables of the research during the eight sessions (2 hours) for a month. The design of the study was quasiexperimental i.e., the pretest – posttest type with control group and follow up stage. T-test and analysis of covariance were used in order to analyze the obtained data. The results showed that the academic progress of students who had received problem-solving skills was more than academic progress of students who had not received problem-solving skills. The academic progress of students over time had a good stability.