بررسي رابطه بين ابعاد كمال‌گرايي و اضطراب پنهان در دانشجويان

Relationship between Dimensions of Perfectionism and Trait Anxiety in College Students

هدف از پژوهش حاضر، بررسي رابطه ابعاد كمال گرايي با اضطراب پنهان بود. آزمودني ها 175 دانشجوي دختروپسردوره كارداني وكارشناسي شاغل به تحصيل در دانشگاه آزاداسلامي واحد شيروان بوده كه با استفاده از روش نمونه‌گيري چند مرحله اي انتخاب شدند. براي سنجش كمال گرايي از مقياس ابعاد كمال گرايي (MPS ) و براي سنجش اضطراب پنهان، مولفه اضطراب پنهان پرسش نامه سنجش اضطراب اسپيل برگر (STAI ) استفاده شد. داده هاي بدست آمده با استفاده از روش هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چند گانه جهت پيش بيني تغييرات متغير ملاك از روي مولفه هاي متغير پيش بين تحليل شد. نتايج نشان دادكه بين ابعاد كمال گرايي (خود مدار، ديگر مدار و جامعه مدار) با اضطراب پنهان رابطه مثبت معناداري وجود دارد. يعني هرچه ميزان كمال گرايي افزايش يابد ميزان اضطراب پنهان نيز افزايش مي يابد. ودرتعامل مولفه هاي كمال گرايي، كمال گرايي جامعه مدار پيش بيني كننده معني داري براي اضطراب پنهان دانشجويان مي باشد.

The present study is an attempt to investigate the relationship between perfectionism dimensions and trait anxiety. The relationship is examined through the administration of two questionnaires: A) Multidimensional Perfectionism Scale (MPS) B) The Spielberger State-Trait Anxiety Inventory. The sample were 175 undergraduate students of Shirvan Azad University (STAI). The participants were chosen by a multi– stage sampling method. The data analysis was done using Pearson’s product-moment correlation coefficient and multiple regression in order to predict the dependent variable from the predictor variable. The results showed that there was a significant relationship between subscales of MPS (self – oriented، other – oriented and socially prescribed) and trait anxiety subscale of STAI. The results also revealed that socially prescribed perfectionism is a significant predictor of trait anxiety.