بررسي رابطه بين ساختار انگيزشي و رضايت زناشويي

The Relationship between the University Studentsʹʹ Motivational Structure and Marital Satisfaction

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين ساختار انگيزشي و رضايت زناشويي انجام گرفت. ساختار انگيزشي مجموعه مولفه هايي است كه موفقيت افراد را در دستيابي به اهداف متعدد زندگي، از جمله در حيطه خانوادگي، تعيين مي كند. شركت‌كنندگان (تعداد = 122، 79% زن) با استفاده از روش نمونه گيري غير تصادفي از ميان دانشجويان متاهل دانشگاه فردوسي مشهد انتخاب شدند و پرسشنامه هاي اهداف شخصي (PCI) و رضايت زناشويي را كامل كردند. براي خلاصه كردن داده هاي حاصل از PCI از روش تحليل مولفه اصلي (PCA) استفاده شد. بر اساس الگوي بارهاي عاملي، شاخص انگيزش انطباقي محاسبه شد. براي آزمون روابط بين رضايت زناشويي كلي و مولفه هاي آن با انگيزش انطباقي از روش تحليل رگرسيون سلسله مراتبي استفاده شد. نتايج نشان داد كه بعد از كنترل اثر سن، جنسيت، سال هاي تاهل، تعداد فرزند، سن و شغل همسر، افزايش در انگيزشي انطباقي، افزايش در رضايت زناشويي كلي و مولفه هاي آن را پيش بيني مي كند. ساختار انگيزشي انطباقي، 8/6 درصد از تغيير در واريانس نمره كلي رضايت زناشويي، 7/6 درصد از تغيير در واريانس جاذبه، 1/3 درصد از تغيير در واريانس تفاهم، 5/3 درصد از تغيير در واريانس طرز تلفي و 4/10 درصد از تغيير در واريانس سرمايه گذاري را پيش بيني كرد. نتيجه آن كه به نظر مي رسد كه سطح كلي موفقيت در دستيابي به اهداف در حيطه هاي مختلف زندگي مي تواند عامل مهمي در تعيين رضايت زناشويي باشد. نتايج در ارتباط با سودمندي مشاوره انگيزشي براي ارتقا رضايت زناشويي مورد بحث قرار گرفته است.

The goal of the present study was to investigate the relationship between motivational structure and marital satisfaction. Participants (N = 122; 72% female) were recruited among married students of Ferdowsi University of Mashhad, who completed Personal Concerns Inventory (PCI) and Marital Satisfaction Questionnaire (MSQ). Principal Component Analysis (PCA) was used to summarize the PCI data. A summary score was then developed based on the factor loadings to represent adaptive motivation. To test the study hypothesis, hierarchical regression analysis was used to regress adaptive motivation onto marital satisfaction and its components (i.e., attractiveness, rapport, attitude, investment). The results indicated that, after controlling for the participantsʹ age, gender, length of marriage, number of children, and spousesʹ age and job, increases in adaptive motivational structure were associated with increases in marital satisfaction’s total score and its subscales. Adaptive motivation could predict 6.8% of variance in marital satisfaction total score, 6.7% of variance in attractiveness, 3.1% of variance in rapport, 3.5% of variance in attitude and 6.8% of variance in investment. To conclude, it seems that peopleʹs general level of success in achieving their goals in various areas of their lives, which is related to their adaptive motivational structure, is positively related to their marital satisfaction. Implication of the findings for motivational interventions to increase marital satisfaction has been discussed.