اثر درازمدت لوزارتان بر مهار تغييرات تعدادي و حجمي گلومرولهاي كليه در رتهاي ديابتي – نفركتومي يكطرفه (مطالعه استريولوژيك)

Study of chronic effect of Losartan in inhibition of kidney glomerular number and glomerular volume changes in uninephrectomized diabetic rats(Stereological study).

مقدمه: نفروپاتي ديابتي يكي از علل مرحله نهايي بيماري كليوي است .به علت هيپرگليسمي در كليه آنژيوتانسين II بطور موضعي افزايش يافته و موجب القا ضايعات كليوي بويژه ضايعات گلومرولي مي شود. دراين تحقيق گيرنده نوع1 آنژيوتانسينII(AT1)توسط لوزارتان بلوكه وتاثير اين دارو در مهار ضايعات كليوي بطور كمي ارزيابي گرديد. مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي 24 رت نر دوماهه نفركتومي چپ گرديده و بطور تصادفي به سه گروه 8 تايي تقسيم شدند. سپس با تزريق آلوكسان(mg/Kg 120زيرجلدي)در گروههاي دوم و سوم ديابت القا گرديد.5 روز بعد از القا ديابت به گروه سوم مدت 8 هفته لوزارتان(mg/Kg/day 5)از راه دهان داده شد.سپس كليه حيوانات تمام گروههابرداشته وفيكس گرديد. هر كليه به اسلايسهايي با ضخامت يك ميلي متر بريده (نمونه گيري تصادفي سيستماتيك)وبعداز پردازش بافتي از هر اسلايس زوج برش با ضخامت 5 ميكرون تهيه و با روش PAS رنگ آميزي شدند. با استفاده از روش كاواليري و دايسكتور فيزيكي حجم كليه، حجم گلومرولهاو تعداد گلومرولها در هر كليه برآورد گرديد. تفاوت ميانگينهاي متغيرهادربين گروهها بانرم افزار SPSS12و روش آماري Mann withneyدر P < 0.05 ارزيابي گرديد. يافته ها: نتايج بدست آمده نشان دادند درمان با لوزارتان در گروه درماني نسبت به گروه ديابتي بدون درمان در هر سه متغير حجم كليه،حجم گلومرولها وتعداد گلومرولها تفاوت معني داري داشته است (05/0p < ) وتوانسته است در مهار ضايعات موثر باشد. نتيجه گيري: مصرف لوزارتان در دز پايين و دراز مدت در رتهاي ديابتي –نفركتومي يكطرفه توانسته است بطور معني داري در جلوگيري از افزايش حجم كليه (حدود 84%) تاثير داشته و افزايش حجم گلومرولي را 67% مهار ودر جلوگيري از كاهش تعداد گلومرولها حدود 68% موثر باشد.براي حصول نتايج بهتر تركيب درماني با داروهاي ديگر پيشنهاد مي گردد.

Background: Diabetic nephropathy is one of the cause of the end stage of renal disease (ESRD). Hyperglicemia activate intrarenal Renin-Angiotensin system and highly AngiotensinII is produced locally in glomeruli. In this research AT1(Angiotensin type 1) receptors blocked by Losartan and effects of this drug in inhibition of renal structural lesions were assessed quantitatively. Materials & methods: 24 male rats (2 month ages) were uninephrectomised from left flank and then randomly divided in 3 groups (8 per group), then Diabetes were induced in second and third groups by injection of alloxan tetrahydrate (120 mg/kg) subcutaneously. Five days after diabetes induction third group received losartan (5 mg/kg/day) orally for 8 weeks. After 8 weeks kidneys from all groups were sampled, fixed and each kidney sliced in 1 mm thickness (systematic random sampling) for stereological study. After tissue processing section pairs were made with 5 micron thickness from each slice and stained by PAS method. Kidney volume, glomerular volume and glomerular number estimated by cavalieri and physical disector methods. Results: Significancy test between means variables in groups were analyzed with Mann Withney statistical test in P < 0.05 by SPSS12 software. For three variables (kidney volume,glomerular volume and glomerular number) losartan treated group showed significant difference to in comparison nontreated diabetic group. Conclusion: Chronic low dose usage of losartan in uninephrectomized diabetic rats can prevent kidney volume increasing (84%), inhibit increase glomerular volume (67%) and prevent glomerular number decreasing (68%) significantly. Combined drug therapy is recommended for better results.