بررسي كارايي روي در ارقام مختلف لوبياي چيتي

Study of Zinc Efficiency in Selected Common Bean Cultivars

به دليل كمبود روي در اراضي كشاورزي و مشكلات كاربرد كودها، استفاده از ارقام با كارايي روي بالا براي مقابله با اين كمبود و افزايش عملكرد محصولات كشاورزي، يكي از روش هاي مناسب به شمار مي رود. در اين پژوهش كارايي روي هشت رقم لوبياي چيتي، بر اساس عملكرد دانه در دو تيمار كود روي (صفر و 10 ميلي گرم روي در كيلوگرم خاك)، در شرايط گلخانه اي بررسي گرديد. غلظت و جذب عناصر كم مصرف (روي، آهن، مس، منگنز) و فسفر و همچنين اجزاي عملكرد ارقام مختلف لوبيا، در دو سطح كودي اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه رقم 01437G با 93 درصد و رقم كاردينال با 46 درصد، به ترتيب بيشترين و كمترين كارايي روي را داشتند. ارقام با كارايي روي بيشتر در تيمار كمبود روي، وزن دانه، تعداد دانه و تعداد غلاف بيشتري داشتند؛ درحالي كه پاسخ ارقام با كارايي روي كمتر به عرضه كود روي، بيشتر بود. در تيمار كفايت روي، اين صفات اختلاف كمتري در بين ارقام مختلف داشتند. غلظت و جذب روي با اضافه كردن كود روي در تمامي ارقام افزايش يافت. اين افزايش در ارقامي كه كارايي روي بالاتري داشتند بيشتر بود. غلظت ساير عناصر با عرضه كود روي كاهش، اما جذب آنها، به جز در ارقامِ با كارايي روي بالاتر، افزايش يافت. در مجموع به دليل توانايي توليد عملكرد بيشتر در شرايط كمبود روي خاك، استفاده از ارقام با كارايي روي بالاتر يك راهكار مناسب براي مقابله با كمبود روي در اراضي زراعي است.

Due to zinc deficiency of agricultural lands and fertilizer application problems, use of zinc efficient cultivars is considered a suitable way for the compensation of this deficiency and increasing the yield of the agricultural products. In this research, zinc efficiency of eight common bean cultivars was studied based on the seed yields in two treatments of zinc fertilizer (0 and a 10 mg/kg per soil treatment) in greenhouse condition. The concentration and the uptake of the micronutrients and phosphorus as well as yield component of various cultivars in the two levels of fertilizer was measured. The results showed that the G01437 cultivar with 93% and the Cardinal cultivar with 46% had the most and least zinc efficiency, respectively. The cultivars with more zinc efficiency in the zinc deficient treatment had more seed weight, seed numbers and pod numbers, whereas the response of the cultivars with less zinc efficiency to the zinc application was higher. In the treatment of zinc sufficiency among various cultivars, these characteristics had less difference. The concentration and the uptake of zinc with zinc application increased in all of the cultivars. This increase was more in the cultivars with higher zinc efficiency. The concentration of the other elements with zinc application decreased while their uptakes increased except in the cultivars with higher zinc efficiency. Overall, due to ability of produce higher yield in zinc deficiency conditions, using of the cultivars with higher zinc efficiency is a suitable strategy for the compensation of zinc deficiency in agricultural lands.