تاثيركمي وكيفي بيماري ديابت موش باردار بر جنين ها در مرحله قبل از لانه گزيني

Effect of diabetes mellitus on quality and quantity pregnant rat in Pre-implantation embryo development

مقدمه: نوزادان مادران ديابتي در مقايسه با نوزادان مادران سالم نقص هاي مادرزادي، سقط هاي جنيني و تاخير رشد داخل رحمي را به طور معني داري بالاتر نشان مي دهند. بيشترتحقيقات در گذشته در مرحله ارگانوژنز صورت گرفته است. در تحقيق حاضر عوارض سو ناشي از افزايش قند خون و يا اختلالات متابوليكي ديابت در مرحله قبل از لانه گزيني بر روي جنين ها بررسي شد. مواد و روشها: در اين مطالعه موش هاي صحرايي ماده به دو گروه مساوي(60= n) آزمايش وكنترل تقسيم شدند. در گروه آزمايش داروي استروپتوزوسين به ميزان gr/kg 30 به صورت داخل صفاقي به مدت سه روز متوالي تزريق و وضعيت ديابتي ايجاد شد. حيوانات هر دوگروه با موش هاي نر هم نژاد هم قفس شدند. در صورت مشاهده پلاك واژينال، صبح روز بعد به عنوان روز اول حاملگي درنظر گرفته شد. موش هاي باردار در روز دوم , سوم و چهارم بارداري به روش قطع نخاعي كشته شدند و با محيط كشت M2 فلاشينگ لوله و شاخ رحم انجام شد. جنين ها به قطراتµl 25 محيط M16 منتقل شدند و سرعت تقسيمات كليواژي و تعداد جنين ها با استفاده از آزمون Anova و كيفيت بلاستومر هاي جنين با آزمونChi-squre بررسي شد. يافته ها: تعداد تقسيمات كليواژي در گروه ديابتي نسبت به گروه كنترل به طور معني دار ي(P < 0.001) كاهش يافت. به طوري كه در روز دوم فقط 63% جنين هاي ديابتي در مقايسه با 8/94% جنين هاي گروه كنترل به مرحله 2سلولي رسيدند. در روز سوم1/38% جنين هاي گروه ديابتي در مقايسه با 2/52% گروه كنترل به مرحله 4 سلولي و در روز چهارم 5/8% جنين هاي گروه ديابتي در مقايسه با 2/78% گروه كنترل به مرحله مورولايي رسيدند. تعداد جنين ها با كيفيت مطلوب در گروه ديابتي بطور معني دار ي(P < 0.001) كاهش يافت؛ به طوري كه در صد فراواني كيفيت مطلوب (A) در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل, در روز دوم (43/74% به 5/95%), سوم (5/47% به 1/94%) و چهارم (5/8% به 9/88%) كاهش داشته است. نتيجه گيري: به طور كلي ديابت موش هاي حامله سبب افزايش معني داري در كيفيت نا مطلوب جنين ها به صورت افزايش تخريب سلولي و كاهش تعداد جنين ها در مقايسه با جنين هاي گروه كنترل بسته به منظور در روز دوم, سوم و چهارم در مراحل قبل از لانه گزيني شده است.

Introduction: Women with poorly controlled insulin-dependent diabetes mellitus (IDDM) have a much higher incidence of early pregnancy complications, these include spontaneous miscarriages, early growth delay, and congenital malformations. Most of the investigations have been devoted to the early post implantation and organogenesis period of pregnancy. In this research we studied the hyperglycemia or metabolic insult on the quality and quantity index of rat pre implantation embryo. Materials & Methods: The rats were divided to test group (n=60) and to control group (n=60). The test group was made hyperglycemic by intraperitoneal injection of streptozotocin (30 mg/kg) for to three days. They keep with male rats in one cage. Mating was confirmed by the present of a vaginal plug as first day of pregnancy. Embryos were harvested by cervical dislocation and the uterine horns were flushed by M2 media on second, third, and fourth day after plug observation. The cleavage rate and the number of embryos were comparing by ANOVA and the qualities of embryos were comparing by chi-square in both groups. Results: The cleavage rate in diabetic groups decreased (P < 0.001) as 63% in compare to 94.8% of embryos reach to 2 cell stage on the second day of pregnancy and 38.1% in compare to 52.2% of embryo on thethird day have reach to 4 cell stage and 8.5% in compare to 78.2% of embryo on the pourth have reached to morula in normal and diabetic groups respectively. The number of embryos with best quality increased (P < 0.0001) from 95.5% to 74.5% on second day and from 94.1% to 47.5% on third day three and from 88.9% to 8.5% on fourth day in normal group in compare to diabetic group respectively. Conclusion: IDDM in rat pregnancy mothers will causes significantly abnormality in quality of embryo as fragmentation and decrease in the number of embryo in compare to normal groups on the second day, third day, and fourth day of preimplantation period.