فراواني هيپوگليسمي در نوزادان بستري شده با تشخيص اوليه سپسيس در بخش نوزادان و NICU بيمارستان شهيد مدني خرم آباد

Study of prevalence of Hypoglycemia in neonates with primary diagnodiss of sepsis

مقدمه : سپسيس نوزادي عنواني است براي توصيف يك سندرم باليني كه عبارتست از پاسخ سيستميك نوزاد به عفونت موجود در خون با عفونت اندام هاي ديگر بدن يا بدون آن و ممكن است بر متابوليسم بدن نوزاد از جمله ميزان قند خون تاثير گذار باشد. هدف از اين مطالعه بررسي فراواني هيپوگليسمي در نوزادان بستري شده با تشخيص اوليه سپسيس در بخش نوزادان و NICU بيمارستان كودكان شهرستان خرم آباد در مدت شش ماهه دوم سال 1381 بود. مواد و روشها: اين مطالعه به روش توصيفي ـ مقطعي انجام شد و جامعه پژوهش شامل كليه نوزادان بستري شده (43 نوزاد) در بخش هاي نوزادان و NICU بيمارستان شهيد مدني خرم آباد با تشخيص اوليه سپسيس در طول مدت پژوهش (نيمه دوم سال 1381) بود. ابزار سنجش پرسش نامه مشتمل بر ثبت اطلاعات در زمينه محل بستري (بخش نوزادان و NICU)، سن، جنس، وزن، نتيجه كشت خون، ميزان قند خون موقع بستري و نيز علايم باليني مربوط به سپسيس و هيپوگليسمي شامل وضعيت واكنش نوزاد، اشتهاي نوزاد به شير مادر و علايم سمپاتوميمتيك و نروگليكوپنيك بود. يافته ها: از 43 نوزاد پذيرفته شده با تشخيص اوليه سپسيس، 34 نوزاد (1/79%) داراي كشت خون منفي، 9 نوزاد (9/20%) داراي كشت خون مثبت، 7 نوزاد (3/16%) داراي قند خون پايين تر از حد طبيعي (هيپوگليسمي از نظر يافته هاي آزمايشگاهي) در بدو بستري بودند. همه نوزادان هيپوگليسميك (100%) در گروه سني 0-7 روزه قرار داشتند، شش نوزاد (7/85%) پسر و يك نوزاد (3/14%) دختر، شش نوزاد (7/85%) در گروه نوزادان با وزن كم (وزن كمتر از 2500 گرم)، پنج نوزاد (4/71%) داراي دو علامت كاهش ميل به شير خوردن و كاهش واكنش هاي ديگر نوزادي بود. بيشترين علامت نروگليكوپنيك به شكل آپنه در5 نوزاد (4/71%) از بين نوزادان هيپوگليسميك بروز نمود. بين هيپوگليسمي و موارد كشت خون مثبت ارتباط معني داري به دست نيامد. نتيجه گيري: استنباط نهايي از اين مطالعه آن است كه هر چند از هيپوگليسمي در كتب مرجع به عنوان يكي از عوارض بيماري سپسيس نام برده مي شود، اين عارضه فقط در 3/16% بيماران بستري با تشخيص اوليه سپسيس در بدو بستري به ثبت رسيد؛ لذا پيشنهاد مي شود كه درمان هيپوگليسمي و لاجرم شروع انفوزيون سرم قندي هيپرتونيك (غلظت دكستروز10% يا بيشتر) در اين ارتباط محدود به موارد تاييد شده اين عارضه پس از دريافت سريع جواب قند خون ارسال شده بدو بستري باشد.

Introduction: Neonatal sepsis, and Neonatal septiemia are terms that have been used to describe the systemic response to infection in newborn infants. Sepsis can affect neonatal metabolism and the level of blood sugar. The aim of this study is to assess the prevalance of “Hypoglycemia” in neonates with primary diagnosis of sepsis in neonatal ward and NICU of khorrammabad pediatric hospital on the admission time, during a six month period. Findings: 43 neonates were selected as the sample size. 34 neonates were negative BC (79.1%), 9 cases were positive BC (20.9%). 7 neonates were hypoglycemic (16.3%). The assessment of hypoglycemic neonates showed that: All of them were in 0-7 days of age group (100%). 6 neonates (85.7%) were males and 1 of them (14.3%) was fmale. 85.7% of neonates were below 2500 gr which are known as “Low Birth Weight” neonates. 5 patients of hypoglycemic neonates were poor feeding and the decrease of neonatal reflexes (71.4%). The most common neuroglycopenic component was apnea (71.4%) and no significant relationship observed between hypoglycemia and positive blood culture. Conclusion: Although, hypoglycimia is one of sepsis complications but the diagnosis of hypoglycemia in sepsis is only established by diagnostic laboratory assessment (16.3%) and then management is followed by laboratory findings; so treatment of patients with diagnosis of NS with hypertonic glcose (serom D/W 10% or more) confine to cases which hypoglycemia has approved by lab BS exam as soon as possible.