مطالعه تطبيقي مراحل اصلي سياست گذاري منابع انساني بخش سلامت: 1389

A Comparative Study on Identifying Core Stages of Policy-Making in Human Resources for Health: 2009

زمينه و هدف: مزاياي فراواني براي تدوين سياست هاي مناسب در بخش سلامت برشمرده شده است. با اين حال، سياست گذاري منابع انساني به عنوان يكي از مهم ترين منابع در بخش سلامت كمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از اين پژوهش، مقايسه مراحل اصلي سياست گذاري منابع انساني بخش سلامت از طريق مطالعه تطبيقي بود. اين اقدام، گامي مهم جهت شناسايي فرآيند مناسب براي سياست گذاري منابع انساني محسوب مي گردد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي-مقايسه اي، ابتدا يك گروه مباحثه مشتمل بر شش نفر از انديشمندان مديريت و منابع انساني تشكيل شد. اين گروه الگوهاي منتخب را در جدولي تطبيقي با يكديگر مقايسه نمودند و پس از آن، مراحل اصلي به كار رفته را براي سياست گذاري منابع انساني بخش سلامت اعلام كردند. سپس نظر انديشمندان و اساتيد در مورد اين مراحل طي پرسش نامه اي با روش ليكرت مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: گروه مباحثه با استفاده از جدول تطبيقي مراحل ششگانه شناسايي مورد، ارزيابي، تدوين سياست ها، اجرا، ارزشيابي و بازبيني آنها را به عنوان مراحل اصلي معرفي نمود. مراحل فوق اغلب به طور كامل يا ضمني در الگوهاي مورد مطالعه به كارگرفته شده اند. ميانگين امتيازات مراحل مورد بررسي نشان داد كه هر شش مرحله مورد موافقت كامل پاسخگويان قرار داشته اند. در نهايت، مراحل فرآيند سياست گذاري در الگويي نشان داده شد. نتيجه گيري: علاوه بر تاييد مراحل ششگانه سياستگذاري از سوي انديشمندان و صاحبنظران، ادبيات مديريت و سياست گذاري نيز بر اين مراحل تاكيد نموده-اند. طراحي الگويي جهت نمايش جزييات فرآيند مطلوب در سياست گذاري مي تواند بر بهبود كارآيي و اثربخشي در منابع انساني بخش سلامت كشور تاثير مثبتي داشته باشد.

Introduction: Health sector can be directed to a great deal of improvements by formulation of proper policies. However, policy making in human resources, the most important resource, was not regarded as much necessary as the health sector. Therefore, this study aimed to compare core stages of policy making in human resources for the health sector (HRH). Such a research can be considered as an important step for identification of the proper process for policy making in HRH. Methods and Materials: This study was a descriptive-comparative research. First of all, a discussion group consisting of human resources and health service administration elites were established. This group compared the selected models of policy making through a comparative table and projected core stages. Finally, the accuracy of the projected stages was studied by health system elites and university professors using a questionnaire with Likert method. Results: Using the comparative table, six stages for policy making in HRH were suggested by the discussion group. These stages included issue identification, assessment, policy formulation, implementation, policy evaluation and policy review. Somehow most of these stages were partially or completely considered in the studied models. Suggested stages were agreed by elites and, the average scores showed. In the end, HRH policy making stages were showed in a model. Conclusion: The six-stage policy making process was confirmed by both the respondent elites and related literature. Designing a model to illustrate the details of proper process for policy making can be suggested as an influential step to improve the efficiency and effectiveness of the health sector in Iran.