بررسي شيوع اختلال ملال قبل از قاعدگي در دختران دبيرستاني شهر همدان در سال 1382

Study the Prevalence of Premenstrual Dysphoric Disorder in Hamadan High School Girls in 2003

مقدمه و هدف : اختلال ملال قبل از قاعدگي يكي از انواع اختلالات خلقي است. كه 80 ـ 30 درصد زنان آنرا به صورت خفيف و 10ـ2 درصد آنرا بصورت شديد تجربه مي كنند. علت سببي اين اختلال معلوم نيست ولي يكي از رايج ترين نظريه ها در مورد آن نسبت بالاي استروژن به پروژسترون است. علايم اختلال بيشتر به صورت نااميدي ، بيقراري ، بي ثباتي عاطفي ، عصبانيت و شكايات جسمي ( سردرد ، حساس شدن پستان ها و ادم) ظاهر مي شود. بروز علايم مذكور موجب افت عملكرد شغلي و جسماني گرديده و روابط بين فردي را مخدوش مي سازد. هدف مطالعه حاضر تعيين شيوع اختلال ملال قبل از قاعدگي در دختران دبيرستاني شهر همدان در سال 1382 بود. روش كار : در مطالعه حاضر كه از دسته مطالعات توصيفي ـ تحليلي مي باشد و به صورت مقطعي طراحي گرديد با در نظر گرفتن حداكثر خطاي نمونه گيري برابر 5 درصد و حدود اطمينان 95 درصد نمونه اي شامل 384 نفر از دختران شاغل به تحصيل در دبيرستان هاي شهر همدان بصورت تصادفي انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند سيوالات پرسشنامه بر مبناي معيارهاي تشخيص اختلال ملال قبل از قاعدگي منطبق بر مرجع روانپزشكي تنظيم شده بود. داده هاي جمع آوري شده توسط نرم افزار آماري SPSS ويرايش دهم و با استفاده از آزمون آماري مجذور كاي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج : از مجموع 384 دختر مورد مطالعه 172 نفر برابر 5/44 درصد داراي اختلال ملال قبل از قاعدگي بودند كه در 18 درصد از آنها شك به ساير اختلالات نظير افسردگي وجود داشت. 102 نفر از دختران مبتلا برابر3/59 درصد موارد در يكسال اول پس از شروع قاعدگي دچار علايم اختلال شده بودند. روزهاي وجود علايم اختلال ملال قبل از قاعدگي در20 درصد موارد بيشتر از 3روز گزارش شد. 5/71درصد از دختران مبتلا به اختلال ملال علايم خلقي ، 61 درصد علايم رفتاري و 2/73درصد علايم جسمي داشتند. بين اختلال ملال قبل از قاعدگي با علايم رفتاري ، خلقي و هم چنين علايم جسمي ارتباط آماري معني دار ديده شد(01/0P < ). نتيجه نهايي : شيوع اختلال ملال قبل از قاعدگي در دختران دبيرستاني شهر همدان نزديك به شيوع آن در جمعيت عمومي (40 درصد) مي باشد. بيش از دو سوم مبتلايان به اين اختلال واجد هر سه گروه علايم خلقي ، رفتاري و جسـمي مي باشند.

Introduction & Objective: Premenstrual dysphoric disorder is considered as a mood disorders that 30 to 80 percent of women have at least mild symptoms and that 2 to 10 percent have severe symptoms of this disorder. The exact cause of this disorder is not clear, but according to one of the most common theories, it seems to be the higher level of estrogen to progesterone in affected women. The symptoms of this disorder include: hopelessness, agitation, emotional disturbance, anger and physical complaints (headache, breast tenderness and edema). The symptoms cause clinically significant impairment in social, occupational or interpersonal functioning. The purpose of this study was evaluation of the prevalence of premenstrual dysphoric disorder in Hamadan high school girls, in 2003. Materials & Methods: This was a descriptive-analytic cross-sectional study. Maximum sampling error was considered to be as 5% and confidence interval was 95%. 384 educating high school girls from Hamadan were selected randomly and were asked by questionnaires that were designed on the basis of premenstrual dysphoric disorder criteria, according to psychiatric references. Data were statistically analyzed by SPSS 10 using ?2 test. Results: From 384 studied girls, 172 subjects (44.5%) were diagnosed with premenstrual dysphoric disorder which 18 cases of them were suspicious to have other disorder such as depression. 102 patients among affected girls (59.3%) were diagnosed during the first year of beginning menstruation. Duration of symptoms of premenstrual dysphoric disorder was more than three days in 20% of cases. Mood, behavioral and physical symptoms were coexisted in 71.5%, 61% and 73.2% of the girls with premenstrual dysphoric disorder respectively, and these associations were statistically significant (p < 0.01). Conclusion: Prevalence of premenstrual dysphoric disorder in Hamadan high school girls was near to its prevalence in general population (40%). More than two thirds ( ) of the patients had also three groups mood, behavioral and physical symptoms together.