عنوان مقاله :
ارزيابي تاثير فواصل كاشت بر وضعيت كمي و كيفي جنگلكاري توسكاي ييلاقي(Alnus subcordata C. A. Meyer)
پديد آورندگان :
رضايي طالشي، سيدعلياكبر نويسنده نويسنده مسيول، استاديار پژوهش، مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مازندران، ساري , , اخلاصي، غضنفر نويسنده مربي پژوهش، مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان مازندران، ساري ,
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1390 شماره 45
كليدواژه :
كميت , كيفيت , فاصله كاشت , توسكاي ييلاقي , جنگلكاري
چكيده فارسي :
اين بررسي طي يك دوره 15 ساله (از سال 1368 تا 1383) در منطقه جنگلي سنگبن لاجيم واقع در ارتفاع ميانبند جنگلهاي ساري در استان مازندران و در قالب طرح آماري بلوكهاي كامل تصادفي با 5 تيمار فاصله نهال كاري در 3 تكرار و بهمنظور بررسي تاثير فواصل كاشت بر روي كميت و كيفيت درختان توسكاي ييلاقي انجام شد. تيمارهاي فواصل كاشت نهالها شامل 1×1، 2×1، 2×2، 3×2 و 3×3 متر بودند. براساس نتايج بدست آمده، ميانگين قطر برابرسينه در تيمارهاي فواصل كاشت داراي اختلاف معنيداري بوده، بهطوري كه اين ميانگينها در فواصل كاشت 1×1 و 2×1 متر از كمترين كميت قطري برخوردار بوده، در حاليكه تيمار 5 (فاصله كاشت 3×3 متر)، از بيشترين قطر برابرسينه بهرهمند است. همچنين بيشترين ارتفاع توسكاي ييلاقي در فواصل كاشت 3×2 و 3×3 متر و كمترين آن در فاصله كاشت 1×1 متر ثبت گرديد. بهطور معمول با كاهش فاصله كاشت (افزايش تراكم نهالها) ضريب قدكشيدگي افزايش مييابد. در كل تا سن 15 سالگي، با در نظر گرفتن كليه نتايج كمي و كيفي ميتوان اينگونه قضاوت نمود كه فاصله كاشت 3×2 متر با داشتن حداكثر قطر برابرسينه و رويش قطري، ارتفاع كل، رويش ارتفاعي و ضريب شكل مناسب براي احيا و غنيسازي جنگلهاي منطقه مناسب ميباشد.
چكيده لاتين :
Current research was conducted for evaluation of spacing impact on quantitative and qualitative characteristics of alder (Alnus subcordata C. A. Meyer) in fifteen years period (1999-2004) by Randomized Completely Block Design with 5 treatments based on spacing in three replications at Ladjim forest region. Spacing trial treatments included 1×1, 1×2, 2×2, 2×3 and 3×3 meter. Results indicated that mean dbh was significantly different in spacing treatments. Hence, dbh and height for spacing 1 m × 1 m and 1 m × 2 m were minimum, while in spacing 3 m × 3 m were maximum. The results showed that decreasing in spacing causes increasing in slenderness coefficient. Also the slenderness coefficient significantly varied with age and spacing of alder stands. Overall, in current study till fifteen years experiment of spacing trials, we are able to conclude that spacing 2 m × 3 m is suitable for reforestation in north of Iran based on maximum amounts of dbh, annual diameter increment, mean total height, annual height increment, and optimum slenderness coefficient.
عنوان نشريه :
تحقيقات جنگل و صنوبر ايران
عنوان نشريه :
تحقيقات جنگل و صنوبر ايران
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 45 سال 1390
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان