رابطه بين خود‌انضباطي و سطوح آن با بهره‌وري منابع انساني در صنعت خودرو سازي

Self- discipline and productivity among automotive workers

خود انضباطي هدف نهايي سازگاري با سيستم اجتماعي است. فرد خود انضباط، فردي است كه بتواند درباره اعمال خود قضاوت كند كه چه عملي درست و چه عملي نادرست است و سپس رفتار مناسب را اتخاذ كند. اين پژوهش به‌منظور بررسي رابطه بين خود‌انضباطي و سطوح آن با بهره‌وري كاركنان توليدي در بخش صنعت انجام شد. پژوهش حاضر، رويدادي از نوع همبستگي است. نمونه آماري 150 نفر از كاركنان بخش توليدي بودند كه به‌طور تصادفي انتخاب شدند. شركت كنندگان به پرسشنامه‌هاي خودانضباطي و بهره‌وري پاسخ ‌دادند. ضرايب پايايي براي پرسشنامه خودانضباطي زندكريمي و پرسشنامه بهره‌وري رضاييان معنادار بود. بر اساس يافته‌ها همبستگي بين خودانضباطي و بهره‌وري معنادار بود. همبستگي بين مولّفه‌هاي خود‌انضباطي و بهره‌وري نيز معنا‌دار بودند. نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد كه بعد از هفت گام، متغير خود‌انضباطي و سطوح آن 63 درصد از واريانس بهره‌وري را تبيين مي‌كنند. با توجه به يافته‌هاي پژوهش، خود‌انضباطي و سطوح آن اثر پيش‌بيني كنندگي بالايي بر بهره‌وري دارند و مي‌توان در سازمان‌ها، به آن‌ها به‌عنوان يكي از عوامل مهم در تبيين تغييرات بهره‌وري توجه كرد.

Self-discipline is the ultimate goal in social adaptation. A self-disciplined person can judge the rights and wrongs and choose the appropriate behaviors. To measure this characteristic, along with the level of productivity among automotive workers/staff a sample of 150 production staff was randomly selected and two questionnaires were used. The collected data show a significant and positive relationship between the two constructs. Furthermore, the analyses show that 63% of the variance in productivity is explained by self-discipline. Thus, it can be used as a predictor for level of productivity.