شهر تاريخي قزوين

- The Historical City of Qazvin

قزوين به مناسبت موقعيّت جغرافيايي مساعد خود، از ازمنه كهن به يكي از كانون-هاي تمدّني در فلات ايران بدل گشت. بواسطه موقعيّت سوق الجيشي شهر قزوين و قرارگرفتن آن بر سر راههاي شرق و غرب، اين شهر چه در دوران پيش از اسلام و چه در دوران اسلامي از اهميّت نظامي و سياسي برخوردار بوده است. پس از فتح ايران به دست اعراب مسلمان، قزوين در زمره يكي از ثغور دارالاسلام درآمد. فرايند بسط و توسعه قزوين كه از عهد خلفاي عباسي آغاز شده بود، در عصر سلجوقيان رونق دو چندان يافت. در پس منازعات ايران و عثماني در زمان صفويان، شاه طهماسب اوّل صلاح كار در اين ديد كه قزوين را بعنوان پايتخت برگزيند. در جستار حاضر ضمن بررسي جايگاه سياسي و نظامي قزوين در اعصار گوناگون، آثار و ابنيه تاريخي اين شهر ـ خاصّه آنان كه در عهد صفويّه احداث شده اند- معرّفي مي گردند.

With its favorable geographical location, Qazvin has long been a center of civilization in the Iranian Plateau. Due to its strategic importance and being situated on the way to routes going to west and east, Qazvin has always enjoyed military and political significance in both the pre-Islamic and the Islamic period. After the Muslim Arabs’ conquest of Persia, Qazvin became one of the borders of Dar al-Salaam (the abode of Islam). The expansion process of the city of Qazvin, which had previously started since the Abbasid period, was accelerated in the Seljuk period. Following the conflicts between Iran and the Ottomon Empire during the Safavid dynasty, Shah Tahmasb, the First, deemed expedient to choose Qazvin as the capital. This study aims, beside an analysis of the political and military situation of Qazvin over a variety of ages, to examine the historic monuments and constructions of this city, mainly those built in the Safavid period.