بررسي نقش توسعه سيستم حمل و نقل همگاني در كاهش مصرف سوخت ( مورد مطالعه: شهر تهران)

The Examination of the Role of the Public Transportation in Reducing Fuel Consumption (A Case study of Tehran)

نتايج تحقيقات برروي ميزان مصرف سوخت در تهران نشان داده كه وسايل نقليه‌اي كه از سوخت‌هاي فسيلي استفاده مي‌كنند داراي نقش عمده‌اي در مصرف سوخت مي‌باشند. به منظور كاهش تراكم در معابر شهر تهران و در نتيجه عوارض منفي ناشي از آن هم‌چون مصرف بيش از اندازه سوخت، طرح‌هاي مختلفي نظير طرح نوبتي تردد خودروها، گسترش محدوده طرح ترافيك و ... در اين كلان‌شهر به اجرا گذاشته شد تا مردم به استفاده كمتر از وسايل نقليه شخصي ترغيب شوند. باتوجه به اين‌كه اين طرح‌ها به‌صورت ضربتي و در مواقع اضطراري به اجرا در مي‌آيند، نمي‌توان چشم اميدي به آن‌ها داشت. يكي از روش‌هايي كه براي كاهش تمايل به استفاده از وسايل نقليه شخصي وجود دارد، گسترش سيستم حمل و نقل همگاني به‌خصوص سيستم‌هاي سريع و انبوه‌بر نظير مترو است. در اين مقاله، باتوجه به روند گسترش خطوط مترو، سهم سفرهاي صورت گرفته با حمل و نقل همگاني و آثار آن بر كاهش مصرف سوخت و تغييرات آن مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مطالعات در ابتدا به ساخت يك مدل رياضي كه بيانگر ميزان مصرف سوخت در شبكه به ازاي ميزان استفاده از حمل ‌و نقل همگاني مي‌باشد، پرداخته شده و براساس اين مدل نسبت به بررسي نقش حمل ‌و نقل همگاني در مصرف سوخت پرداخته خواهد شد. براساس نتايج اين مطالعات، مشخص مي‌شود كه به ازاي هر يك سفري كه به‌جاي استفاده از وسيله نقليه شخصي با سيستم حمل و نقل همگاني انجام پذيرد، در حدود 2 ليتر از مصرف سوخت در شهر تهران كاسته خواهد شد. حال اگر فرض شود كه هر نيروي كار جامعه تنها 3 سفر در روز (شامل سفر بازگشت به خانه) انجام دهد، با فرض وجود 300روز كاري در سال، به‌راحتي مي‌توان محاسبه كرد كه در صورت استفاده از حمل و نقل همگاني هر شخص به طور متوسط 1800ليتر در سال از مصرف سوخت در شبكه‌ مي‌كاهد.

The recent research on the level of the fuel consumption in tehran have revealed that those vehicles using fossil fuels make a considerable portion of the fuel consumption. In order to scale down the congestion of Tehranʹs pathways and, therefore, the concerned negative implications of it, such as over-consumption of fuels, certain measures such as diving cars into odd and even based on their license plate numbers, increasing the traffic zone and so on were employed. Theses measures are implemented in order to persuade ordinary people to utilize less of private vehicles. However, concerning the fact that the plans are employed urgently and in emergency situations only, they couldnʹt be viewed as viable. One of the methods used to reduce the utilization of private vehicles is the expansion of public transportation, especially collective and high-velocity systems, like the subway system. In this paper, first a mathematical model delineating the level of fuel consumption in the system relative to the public transportation with its effects on the reduction of fuel consumption and the corresponding changes are under assessment. In these studies, first a mathematical model indicating the amount of fuel consumption in the network relative to the level of public transportation utilization is made and represented. In addition, according to this model, the role of public transportation in the fuel consumption will be represented. The results of the study indicate that in each travel done by public transportation in Tehran, instead of private vehicles, there is a reduction of 2 liters of fuel. If we assume that each community work force only does 3 travels a day (including the travel back home), with the assumption of 300 working days a year, it is easily calculated that by using public transportation, each person reduces 1800 liters from the systemʹs fuel consumption.