شواهد سنگ شناختي و ژيوشيميايي رستيت در گرانيت آناتكسي شيركوه، جنوب غرب يزد

Petrographic evidences and geochemical criteria of restite in the Shir-kuh anatectic granite, SW Yazd

باتوليت گرانيتوييدي نوع S شيركوه يزد از سه واحد اصلي گرانوديوريت، مونزوگرانيت و لوكوگرانيت تشكيل شده است. جدايش كاني هاي رستيتي از مذاب ابتدايي كه با تبلور جدايشي ادامه يافته است از مهم ترين عوامل تنوع تركيبي مشاهده شده در باتوليت محسوب مي‌شود. انبوهه هايي از بيوتيت هاي كوچك با محتواي Xmg بالاتر، در مقايسه با بيوتيت‌هاي ورقه‌اي ميزبان، برونبوم هاي سورميكاسه؛ مجموعه ي كانيايي بيوتيت ± سيليمانيت؛ كرديريت با محتواي بسيار پايينwt%) Na2O 5/0 > (و مراكز يكنواخت و كلسيك پلاژيوكلاز از مهم ترين رستيت هاي شناخته شده در بخش هاي مافيك‌تر گرانيت شيركوهند. به علاوه زيركن، آپاتيت و مونازيت نيز كه به صورت ادخال در بيوتيت يافت شده‌اند، مي‌توانند به عنوان رستيت در نظر گرفته ‌شوند. شواهد ژيوشيميايي نيز همانند بررسي هاي سنگ شناختي حضور اين كاني هاي رستيتي را تاييد مي‌كند. بر اساس اين شواهد به نظر مي‌رسد گرانيت شيركوه از آناتكسي پوسته ي بالايي و اصولاً از طريق واكنش هاي شكست بيوتيت تشكيل شده است.

The S-type granitoidic batholith of Shir-Kuh consists of three main granodioritic, monzogranitic and leucogranitic units. The separation of restite crystals from the primary melt, followed by the fractional crystallization, appears to have been an effective differentiation process in the batholith. Small biotite assemblages with higher XMg relative to host flaky biotites, surmicaceous enclaves, the biotite cored by sillimanite, the calcic cores of plagioclase, refractory metasedimentary enclaves and cordierite containing less than 0.5wt% Na2O are the main putative restites which are widespread in more mafic rocks of the batholith. In addition, inherited zircons, monazite and apatite, which are enclosed in biotite, would be considered as restite. Geochemical criteria emphasis the petrographic evidences. Accordingly, the anatexis of upper crust is likely to have been mainly controlled by biotite breakdown.