ارتباط پلي مورفيسم Taq1 و Apa1 ژن هاي گيرنده ويتامين D با استيوپروز در خانم هاي يايسه

Association between vitamin D receptor Apa1 and Taq1 genes polymorphism and osteoporosis in postmenopausal women

زمينه: پوكي استخوان، شايع ترين اختلال متابوليسم مواد معدني استخوان است. پلي مورفيسم هاي مختلف در ژن گيرنده ويتامين D به عنوان يك عامل مهم ژنتيكي مي تواند يكي از كنترل كننده هاي اصلي توده استخواني باشد. هدف: مطالعه به منظور تعيين ارتباط بين پلي مورفسيم هاي Taq1 وApa1 ژن گيرنده ويتامين D با پوكي استخوان در خانم هاي يايسه انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مورد- شاهدي، 80 بيمار از خانم هاي يايسه مراجعه كننده به درمانگاه روماتولوژي مركز آموزشي- درماني بوعلي سيناي قزوين در سال 1389 به عنوان گروه مورد و80 نفر از ساير بيماران مراجعه كننده به اين مركز به عنوان گروه شاهد انتخاب و پس از تكميل برگه رضايت نامه در مطالعه وارد شدند. تراكم استخوان هاي مچ دست، گردن استخوان ران و مهره هاي كمر با استفاده از روش DEXA تعيين شد. (سپس با استفاده از روشRFLP PCR ژنوتيپ هاي مختلف Taq1 (AA/Aa/aa) و Apa1 (TT/Tt/tt)معين و داده ها با آزمون هاي آماري مجذور كاي و آنوا تحليل شدند. يافته ها: ارتباط آماري معني داري بين پلي مورفيسم هاي مختلف Apa1 و Taq1 با استيوپروز وجود نداشت. بيماران با ژنوتيپ Taq1(tt) نسبت به بيماران با ژنوتيپ Taq1(Tt) از تراكم استخوان كم تري در استخوان هاي مچ دست و گردن استخوان ران برخوردار بودند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، ارتباط بين پلي مورفيسم هاي ژنوتيپ هاي ويتامين D و استيوپروز هنوز ناشناخته است و احتمال دارد عوامل ديگري بر روي تراكم استخوان تاثيرگذار باشند.

Background: Osteoporosis is the commonest systemic disease leading to increased bone fragility and fracture. Vitamin D receptor Polymorphism is thought to have the most genetic influence on BMD. Objective: The aim of this study was to investigate the association between vitamin D receptor Apa1 and Taq1 genes polymorphism and osteoporosis in postmenopausal women. Methods: This was a case/control study in which 80 patients with osteoporosis (case group), referred to rheumatology ward at Boalisina Hospital during 2010 were investigated. The control group included an equal number of patients who visited other wards of the hospital for a variety of reasons. We obtained the bone mass densitometry (grams per centimeter square) results of case and control groups at the lumbar spine, wrist and hip by dual-energy X-ray absorptiometry. The distribution of Apa1 and Taq1 polymorphism in the VDR gene was determined by PCR-RFLP. Data were statistically analyzed by SPSS software using chi-square and ANOVA tests. Findings: There was no relationship between the Apa1, Taq1 VDR polymorphism and BMD results. We found that patients with Taq1 genotype (tt) had lower bone mass in the femur and wrist compared with Tt. Conclusion: Based on our findings, a relationship between the VDR polymorphism and osteoporosis remains unclear requiring further in-depth studies. Our results showed that other secondary factors may influence the bone mass density.