بررسي و مقايسه‌ي فراواني تغييرات مخاطي در معده‌ي بيماران ديس پپتيك استان آذربايجان شرقي و استان هرمزگان: دو منطقه با شيوع متفاوت كانسر معده

A Study of Gastric Mucosal Changes in Azerbaijan and Hormozgan Patients with Dyspepsia

زمينه و هدف: سرطان معده شايع‌ترين سرطان در استان آذربايجان شرقي است. در جوامع با شيوع بالاي سرطان معده ديس پپسي مي‌تواند اولين علامت سرطان معده باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تغييرات مخاطي در معده بيماران ديس پپتيك استان آذربايجان شرقي و استان هرمزگان و مقايسه‌ي اين دو گروه با هم بود. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي، 101 بيمار ديس پپتيك آذربايجاني و 90 بيمار هرمزگاني انتخاب شدند. قبل ازانجام آندوسكوپي اطلاعات مربوط به مشخصات دموگرافيك، عوامل خطر سرطان و عادات غذايي از بيماران اخذ گرديد. حين آندوسكوپي از 5 نقطه‌ي متفاوت از معده بيماران بيوپسي برداشته شد و نمونه‌ي ديگري از آنتروم جهت (RUT) Rapid Ureaʹs Test تهيه گرديد. نمونه‌هاي گرفته شده جهت تغييرات هيستو پاتولوژيك بررسي شد و نتايج حاصله از دو گروه با هم مقايسه گرديد. يافته‌ها: از 101 بيمار آذربايجاني (48 زن و 53 مرد) و 90 بيمار استان هرمزگان (28 مرد و 62 زن) ضايعات موجود در اندوسكوپي در 3/68 درصد بيماران آذربايجاني و 1/81 درصد بيماران هرمزگاني (031/0P=) و آلودگي با هليكو باكتر پيلوري در 3/69 درصد بيماران آذربايجاني و 1/84 درصد بيماران هرمزگاني مثبت گزارش گرديد (01/0P=) گاستريت مزمن فعال و گاستريت مزمن در 3/72 و 8/23 درصد بيماران آذربايجاني و 6/73 و 3/25 درصد بيماران هرمزگاني مشاهده گرديد (48/0=P). ميانگين نمره‌ي شدت گاستريت مزمن براي بيماران آذربايجاني2/3± 5/8 و براي بيماران هرمزگاني 8/2± 9/10 (001/0 < P و 2494=u) و ميانگين نمره‌ي گاستريت حاد براي بيماران آذري و بندري به ترتيب 3± 4/3 و 7/5± 6/7 (001/0 < P و2572=u) بود. از نظر متاپلازي (8/0=P و 4362=u) و آتروفي (9/0=P و 4389=u) تفاوتي بين دو گروه نبود و موردي از ديس پلازي گزارش نشد. الگوي گاستريت در بيماران آذربايجاني و هرمزگاني به ترتيب در 1/64 و 3/83 درصد به‌صورت پان گاستريت يا كورپوس پره داميننت بود (01/0P=). نتيجه‌گيري: ميزان آلودگي با هليكو باكترپيلوري و تغييرات هيستو پاتولوژيك دربيماران بندري بيشتر از بيماران آذري مي‌باشد. اين تغييرات بيشتر به فرم پان گاستريت و كورپوس پره داميننت است.

Background and Objective: Gastric cancer is a common cancer in East-Azerbaijan (Northwest of Iran). In a community with high rates of gastric cancer, dyspepsia may be a symptom of a serious problem. The main aims of this study were to evaluate the gastric mucosal changes in dyspeptic patients from Azerbaijan and to compare it with similar patients from Hormozgan (a community with low rates of gastric cancer in the South of Iran). Materials and Methods: In this analytic-descriptive setting, 191 patients with dyspepsia were evaluated at the Tabriz Liver and Gastrointestinal Diseases Research Center. Upper endoscopy was done in all patients and biopsies were obtained from 5 different points of the stomach, followed by histopathological assessments. Results: A total of 101 patients from Azerbaijan (so-called Azari)‍‍ and 90 patients from Hormozgan (so-called Bandari) were enrolled. Endoscopically determinable lesion was significantly more frequent in the patients from Hormozgan (68.3% case vs. 81.1% control x2test; P=0.03). HP infection was determined in 69.3 and 84.1 percent of the patients from Azarbayjon and Hormozgan, respectively. Active chronic and chronic gastritis were found in 72.3% and 23.8% of Azari group and 73.6% and 25.3% of Bandari group. In those patients with gastritis, corpus predominant or pangastritis was more common in the Bandari group (64.1% Azari vs. 83.3% in the Bandari). Chronic gastritis (Mean scores 10.96±2.8 Bandari v 8.5 ± 3.2 Azari, P < 0.001, u=2494) and active gastritis (Mean scores 7.6 ± 5.7 Bandari vs. 3.4 ± 3 Azari, P < 0.001, u=2572) were severe in the Bandari group. No cases of displasia and adenocarcinoma were detected. Conclusion: Our findings show that endoscopically determinable lesion, HP infection, chronic and active chronic gastritis of gastric mucosa, and the corpus predominant or pangastritis were more common in the patients from Hormozgan.