وحدت وجود از نگاه شمس مغربي

Monism as Seen by Shams Maghrebi

بيش از هر موضوعي توجه « وحدت وجود » ، از ميان مباحث معرفت و آگاهي عرفاني عارفان و صوفيان را جلب نموده است . از اولين معتقد به اين انديشه يعني بايزيد بسطامي تا ديگر صوفيان آثار و جملات و كلام هاي گوناگوني مانده كه زبانزد خاص و عام است. بزرگ ترين احيا گر انديش ه وحدت وجودي محي ي الدين عربي است كه تصو ?ف را به نوعي فلسفه تبديل كرد و با عقايد اشاعره و حكمت اسكندريه و افلاطونيان جد يد آميخته كرد . پس از او شاگردانش با شرح آثار وي به ويژه فصوص الحكم به تبيين آرا و عقايد و مشرب عرفاني او پرداختند و ديگر شاعران عارف همچون: مولوي، عراقي، حافظ، جامي، از برجستگان اين تفكر بودند. مولانا شمس مغربي از موحدان و متصوفان پرشوري بود كه مذهبش وحدت وجود و مشربش لذت شهود بود . عالم به علم ظاهر و باطن بود و بدون تعلق و وارسته بود كه در اين مقاله جلوه هاي گوناگون وحدت وجود از نگاه او مورد كنكاش قرار گرفته است.

Out of the arguments on the Gnostic recognition and knowledge , monism has mostly attracted the attention Gnostics and sufis. From the first believer of this notion, that is Bayazid Bassami, to other sufis, there are various works and statements and speeches left which are on the tongues of everyone here and there. The greatest reviver of the idea of monism is Mohyeddin Arabi who converted Sufism into a kind of philosophy and mingled it with the Alexandrian and Platonic Hikmat and eshaereh?. His followers tried to explain his Gnostic theories , beliefs, and behavior through interpreting his works especially Fosoolol Hekam.Other Gnostics such as Rumi, Iraqi, Hafiz, and Jami were some outstanding examples of such beliefs. Mowlana Shams Maghrebi was one of the compassionate movahhedan and sufis whose religion was monism and his behavior was his shohood?. Has was expert to elme zaher and baten, having no dependence and bound-free so that this paper seeks to explore the various aspects of monism in his view.