مقايسه نگرش هاي ناكارآمد و پاسخ هاي مقابله اي در بيماران مبتلا به

Comparing dysfunctional attitude and coping response between patients with

زمينه: علاوه بر اثر عوامل زيستي و خطرساز جسمي در بروز و تشديد زخم دستگاه گوارش، تدابير مقابله اي و نگرش ها نيز از لحاظ روان شناختي تاثير بسزايي بر ايجاد و تشديد اين بيماري و تنش حاصل از آن دارند. هدف: اين مطالعه با هدف مقايسه نگرش هاي ناكارآمد و نوع سبك هاي مقابله اي بيماران مبتلا به زخم هاي گوارشي با افراد سالم انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مورد- شاهدي بر روي تمام بيماران مبتلا به زخم هاي دستگاه گوارشي كه در يك فاصله زماني 4 ماهه (از 15بهمن سال 1388 تا 15 خرداد سال 1389) به بيمارستان هاي شهيد مصطفي خميني، امام خميني (ره) و دكتر شريعتي تهران مراجعه نمودند (100 نفر) انجام شد كه به صورت در دسترس به عنوان گروه مورد، انتخاب شدند. گروه افراد غيرمبتلا (100 نفر) نيز از همراهان سالم بيماران مراجعه كننده و كاركنان اين مراكز بودند. گروه ها از لحاظ سن، جنس، سطح تحصيلات و وضعيت تاهل همتاسازي شدند. ابزار پژوهش سه پرسش نامه ويژگي هاي جمعيت شناختي، مقياس نگرش هاي ناكارآمد و فهرست سوال هاي سبك هاي مقابله اي بود. داده ها با آزمون هاي آماري تي مستقل، مجذور كاي و رگرسيون لجستيك تحليل شدند. يافته ها: دو گروه از لحاظ متغير نگرش هاي ناكارآمد و سبك مقابله مساله مدار و هيجان مدار تفاوت معني داري داشتند (05/0P < ). بيماران از نگرش هاي ناكارآمد و مقابله هيجان مدار بالاتري برخوردار بودند و افراد غيرمبتلا نيز از مقابله مساله مدار بيش تري استفاده مي كردند. نگرش-هاي ناكارآمد بيش ترين سهم را در تبيين بيماري زخم دستگاه گوارش برعهده داشت و پس از آن مقابله مساله مدار و سپس مقابله هيجان مدار بيش ترين سهم را داشتند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، به نظر مي رسد نگرش افراد نسبت به خود و محيط پيرامون در ايجاد و ادراك تنش موثر است. بنابراين با فراهم آوردن زمينه مداخله هاي روان شناختي مي توان به نتايج مطلوب تري در درمان زخم هاي گوارشي دست يافت.

Background: In addition to effects of biological factors and physical risks on incidence and exacerbation of gastrointestinal ulcers, the coping strategies and attitudes are also considered as psychologically important factors affecting the creation and exacerbation of this disease as well as the disease-associated stress. Objective: The aim of this study was to compare the dysfunctional attitudes and types of coping styles of patients with peptic ulcers with those of healthy control group. Methods: This was a case control study carried out on all patients with gastrointestinal ulcers who were referred to three hospitals (Mostafa Khomeini, Imam Khomeini, and Dr Shariati) in Tehran during February-June 2010. Study population was consisted case (100 patients) and control (100 healthy relatives of patients and hospital staff) groups. Two groups were matched regarding the age, sex, educational level, and marital status. The research tools were three questionnaires on demographic characteristics, dysfunctional attitudes scale, and a list of coping styles questions. Data were analyzed by independent T and chi-square tests and logistic regression analysis. Findings: There were significant differences in dysfunctional attitude variables, problem- and emotion-oriented coping styles between two groups (P < 0.05). Moreover, patients in case group showed higher levels of dysfunctional attitudes and emotion-oriented coping styles whereas in control group the coping styles were mostly problem-oriented. Dysfunctional attitude had the highest share in explaining the peptic ulcer disease followed by problem- and emotion-oriented coping styles, respectively. Conclusion: According to the findings obtained in the present study, it seems that the people’s attitude towards themselves and the environment affects the creation and perception of stress. Thus, providing the patients with psychological interventions could lead to more favorable results when treating gastrointestinal ulcers.