ارتباط عوامل جمعيتي با خودكارآمدي بهداشتي اعضاي هيات علمي

Relationship between demographic factors and health self-efficacy in academic staff

زمينه: رفتارهاي بهداشتي يكي از معيارهاي عمده تعيين كننده سلامت هستند و يكي از عوامل موثر در رفتار، خودكارآمدي است. خودكارآمدي همان قضاوت فرد در مورد توانايي هاي خود در انجام عملي مشخص است. هدف: مطالعه به منظور تعيين وضعيت خودكارآمدي انجام رفتارهاي بهداشتي اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي گيلان و ارتباط آن با عوامل جمعيتي انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي همبستگي در سال 1387 بر روي 203 نفر از اعضاي هيات علمي شاغل در دانشگاه علوم پزشكي گيلان انجام شد. ابزار جمع آوري داده ها پرسش نامه اي شامل دو بخش بود كه به روش خودايفا تكميل شد. داده ها با آزمون هاي آماري تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه تحليل شدند. يافته ها: اعضاي هيات علمي در مجموع %1/84 نمره خودكارآمدي را كسب نمودند. بين خودكارآمدي و تعداد فرزندان (05/0=P) و متوسط درآمد ماهيانه (025/0=P) ارتباط معني دار آماري وجود داشت. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، خودكارآمدي اعضاي هيات علمي مطلوب بود. با توجه به الگو بودن اين افراد براي دانشجويان، پيشنهاد مي-شود خودكارآمدي به عنوان يك متغير موثر در رفتار، در برنامه هاي آموزش بهداشت به كار گرفته شود.

Background: Health behavior is considered as one of the major determinants of health and self-efficacy is an influencing factor in behavior. Self-efficacy is a person`s belief over one’s abilities for doing a certain behavior. Objective: The aim of this study was to determine the self-efficacy of academic staff at Guilan University of Medical Science and its relation with demographic factors. Methods: A total of 203 faculty members at Guilan University of Medical Science participated in this descriptive study in 2008. Data were collected by a two-part questionnaire completed by the study population, and analyzed using independent t-test and one way ANOVA. Findings: The faculty members obtained an overall self-efficacy score of 84/1%. There was a significant relationship between the self-efficacy and both the number of children in family (P=0.05) and the monthly income (P=0.025). Conclusion: The self-efficacy rate of faculty members was desirable. Regarding the modeling role of academic staff for students, self-efficacy must be considered as an influential factor in health-promoting programs.