تاثير ديدگاه هاي تربيتي ايرانيان باستان در ادب فارسي با تكيه بر باب هفتم بوستان سعدي

The effect of educational views of ancient Iranians on the Farsi language with emphasis on the Sadieʹʹs seventh chapter of Boostan

سعدي باب هفتم «بوستان» را با عنوان «در عالم تربيت» به منظور تعليم شيوه‌هاي تربيتي و اخلاقي سروده است. عموم محققان بر اين باورند كه آثار سعدي، از جمله اين باب از بوستان، متاثّر از فرهنگ عربي و انديشه هاي اسلامي است. در اين مقاله نشان داده ايم كه سرچشمه هاي فكري سعدي در مسايل تربيتي، به همان اندازه كه با فرهنگ عربي تطبيق دارد، با انديشه هاي ايراني نيز هماهنگ و همسو است. از نتايج اين پژوهش، لزوم توجه به منابع عربي براي كشف ديدگاه هاي ايرانيان باستان و تاثير آن در ادب فارسي است. تقدّم زماني ديدگاه هاي ايراني بر انديشه‌هاي عربي و اسلامي، نشان مي دهد كه مردم ايران زمين با بسياري از امور اخلاقي و تربيتي، كه امروزه اسلامي و يا عربي محسوب مي شوند، آشنا بودند؛ همچنين اين ديدگاه‌ها توانسته اند پا را از حوزه فرهنگ ايراني و متون پهلوي فراتر بگذارند و وارد فرهنگ و ادب عربي بشوند. متاسفانه اشاره به ديدگاه هاي ايراني در شرح و تحليل متون ادب فارسي سخت مورد بي مهري محققان قرار گرفته و لازم است كه در كنار تحليل هاي مبتني بر تاثيرپذيري ادب فارسي از ادب عربي، به فرهنگ ايراني نيز توجه لازم صورت گيرد.

Sadie has composed the seventh chapter of Boostan under the title of in the world of education. His purpose in composing this chapter is to teach the methods of education and ethics. Most of researchers believe that Sadieʹs works, especially this part, is under influence of Arabic culture and Islamic thoughts. This article shows that the source of Sadieʹs thoughts in the issues of education is coordinated well both with Arabic and Iranian culture. The results of this research represent the necessity of attention to the Arabic sources for discovering of the ancient Iraniansʹ views and its effect on Persian literature. The chronological sequence of Iraniansʹ point of view to Arabic and Islamic thoughts shows that the people of the Persians were familiar with so many of educational and ethical affairs which today considered as Islamic or Arabic. Therefore, they have gone beyond the field of Iranian culture and Pahlavi texts and have entered to the realm of Arabic culture. Unfortunately, the references to the Iranian view in the explanation and interpretation of Persian texts have been neglected by researchers, so it is necessary to pay attention not only to the effectiveness of the Persian literature from the Arab literature but also to the effectiveness of the Iranian culture.